Η καταγωγή του πρίτζελ χάνεται στα βάθη των αιώνων. Κάποιες πηγές αναφέρουν ότι προέρχεται από τη Νότια Γερμανία, όπου είναι γνωστό και σήμερα με την ονομασία Brezel. Άλλες αναφέρουν ως τόπο προέλευσής του την Αλσατία, περιοχή της Ανατολικής Γαλλίας, που συνορεύει με τη Γερμανία.
Πολλές είναι και οι ιστορίες για το σχήμα του πρίτζελ. Μία αναφέρει ότι το σχήμα του αναπαριστά τη στάση προσευχής ενός μοναχού, ενώ μια άλλη ότι η κάθε τρύπα του αντιστοιχεί σε ένα μέλος της Αγίας Τριάδας. Όμως έχει καθιερωθεί και μια ιστορία παραμύθι με ένας φούρναρη ...

Μια φορά κι έναν καιρό...

Πριν από μερικές εκατοντάδες χρόνια, ένας βασιλιάς είχε έναν περιβόητο φούρναρη στην αυλή του.

Κάποια ημέρα όμως, διαπιστώθηκε πως ο φούρναρης έκλεψε κάποια υλικά από τον βασιλικό φούρνο. Ήταν ένα πολύ  σοβαρό έγκλημα εκείνη την εποχή και ο φούρναρης έπρεπε να καταδικαστεί σε θάνατο. Ο βασιλιάς όμως δεν ήθελε να χάσει τον καλό του φούρναρη. Αποφάσισε λοιπόν να του δώσει μία ευκαιρία να σώσει τη ζωή του και του ανέθεσε να φτιάξει μέσα σε τρεις ημέρες ένα αρτοποίημα από το οποίο να μπορεί να ανατέλλει ο ήλιος τρεις φορές.

Ο φούρναρης ήταν απελπισμένος, καθώς δεν του ερχόταν καμιά ιδέα για το πώς μπορούσε να φτιάξει ένα τέτοιο παρασκεύασμα. Και ξαφνικά, καθώς κοιτούσε σκεφτικός τη γυναίκα του να μιλάει με μια γειτόνισσα, έχοντας τα χέρια της σταυρωμένα πάνω στο στήθος της, του ήρθε μία ιδέα. Ναι, αυτό είναι, φώναξε, θα κάνω τα χέρια της γυναίκας μου!

Άρχισε λοιπόν αμέσως να πλάθει τη ζύμη του, δίνοντας το σχήμα των χεριών της.

Έτσι, εκπλήρωσε την εντολή του βασιλιά. Ο ήλιος μπορούσε να ανατέλλει τρεις φορές ανάμεσα από αυτό το κουλούρι.

Το κουλούρι ήταν έτοιμο για ψήσιμο!

Η γάτα τού φούρναρη, που ξάπλωνε δίπλα στο φούρνο, πήδησε ξαφνικά τρομαγμένη. Παρέσυρε το κουλούρι και το έριξε μέσα σε έναν κουβά με λάουγγε, ένα υγρό διάλυμα που ήταν έτοιμο για το καρύκευμα της σούπας και του ψαριού. Ηλίθια γάτα,φώναξε απελπισμένος. Του κατέστρεψε το έργο που με τόσο κόπο και αγωνία είχε ετοιμάσει! Και καθώς δεν είχε πλέον χρόνο να ετοιμάσει ένα άλλο κουλούρι, έβαλε αυτό με την λάουγγε να ψήσει στο φούρνο.

Έτσι, μια ευτυχής  σύμπτωση έδωσε το σκούρο χρώμα και την πικάντικη γεύση σ’ αυτό το αρτοποίημα.

Ο φούρναρης έμεινε κατάπληκτος από το σκούρο του χρώμα και το υπέροχο άρωμά του και ο βασιλιάς δεν το βρήκε καθόλου κακό.

Το κουλούρι με τις τρεις τρύπες, δεν είχε όμως όνομα. Ρώτησαν λοιπόν τη γνώμη της βασίλισσας,μιάς πριγκίπισσας από την Ιταλία. Αυτή θυμήθηκε την ιταλική λέξη bracchia, για τα χεράκια και από αυτήν το brazula, για τα σταυρωμενα χέρια. Έτσι με τον καιρό έγινε brazel και αργότερα brezel.