06.11.2020

Ποτέ σου μην τον λησμονάς,

τον τόπο που σ‘ ορίζα.

Και το δεντρό είν‘ άχρηστο,

όταν δεν έχει ρίζα.

Ριζίτες Μονάχου, μια παρέα κρητικών αλλά και φίλων, με αγάπη στην παράδοση της Κρήτης.

Παράδοση, μια λέξη που έχει ιερό χαρακτήρα, μια λέξη που σημαίνει παραλαμβάνεις, διαφυλάττεις, παραδίδεις. Ιερός ο χαρακτήρας της γιατί αναφέρεται στις αξίες, το ήθος και την ιστορία ενός λαού μέσα από τα οποία διαμορφώνεται ο χαρακτήρας του.

Κάτω από αυτό το πνεύμα μια παρέα κρητικών, μελών του κρητικού συλλόγου, με την πρωτοβουλία του Αδάμ Παραδεισανού έφτιαξαν την παρέα των ριζιτών Μονάχου, με αρχικό σκοπό να αναβιώσουν τις παρέες που έζησαν σαν παιδιά στην Κρήτη, με τις βεγγέρες τις μαντινάδες και τα ριζίτικα τραγούδια.

Ο χρόνος στάθηκε σύμμαχος σε αυτή την προσπάθεια και η παρέα μεγάλωσε, έχει στους κόλπους της εκτός από Κρητικούς και φίλους από άλλα μέρη της Ελλάδας, όπως της Μακεδονίας, Θράκης και Θεσσαλίας, βέβαια το πιο χαρμόσυνο μήνυμα για την παράδοση μας είναι ότι στην παρέα υπάρχουν και μέλη που είναι 15 χρονών δίνοντας έτσι σαφέστατο μήνυμα για την διάρκεια.

Το ριζίτικο τραγούδι είναι η ιστορία της Κρήτης μας που δεν διδάσκεται πουθενά. Μέσα από το ριζίτικο μαθαίνει κάποιος τους Κρητικούς, τους αγώνες, τις αγωνίες, την βιοπάλη, τον χαρακτήρα και την υπερηφάνεια τους. Για τους Κρητικούς είναι η μελοποιημένη υπενθύμιση της βαριάς τους κληρονομιάς και η υποχρέωση της διατήρησης και παράδοσής της.

Σήμερα οι ριζίτες Μονάχου,( Βασίλης Μαρής, Μανώλης Κουγιουμουτζής, πάτερ Γεώργιος Βλέτσης, Κώστας Γιαννακάκος, Μιχάλης Δυριδάκης, Μανώλης Κυριακάκης, Δημήτρης Σταυρίδης, Θανάσης Δελιδημητράκης, Γιώργος Ντανέλης, Μανώλης Δυριδάκης, Λευτέρης Αναγνωστόπουλοςκαι Χρήστος Αναγνωστόπουλος) συνδράμουν στο σύλλογο Κρητών Μονάχου να εμπλουτίσει το πολιτιστικό και πολιτισμικό του έργο, ενός συλλόγου με πλούσια δράση και άξιους Κρήτες διαχρονικά στις συνθέσεις του διοικητικού συμβουλίου του.

Αρκετές είναι οι βεγγέρες της παρέας των ριζιτών Μονάχου όπου έσμιξαν πολλά Κρητικόπουλα 2ης και 3ης ακόμα γενιάς με τον τρόπο διασκέδασης των παππούδων τους, με την βραδιά του βοσκού είδαν και έμαθαν πως γίνεται τυροκόμιση στην ύπαιθρο και πως από ένα κομμάτι ξύλο φτιάχνεται η κατσούνα όπως βέβαια και ποιο είναι το μυστικό για να πετύχει το περίφημο αντικριστό.

Τα ριζίτικα λένε ότι χωρίζονται στα της τάβλας και της στράτας, εγώ θα δώσω μια μεγαλύτερη βαρύτητα  στα της στράτας και αυτό διότι, σαν ομάδα αποδήμων Κρητών βρισκόμαστε σε μια διαρκή πορεία, σε μια διαρκή στράτα να φέρουμε ή να φτάσουμε κοντά στην Κρήτη.

Κρήτη μου σαν σε θυμηθώ, τα μάτια μου σκουπίζω.

Κάποτε πάλι πως θα‚ ρθω,

σε εσένα ελπίζω.

Χρήστος Αναγνωστόπουλος.

Σημείωση "ΔΟΡΥΦΟΡΟΥ" Οι "ριζίτες" όμως έχουν και άλλες παρουσίες. Εδώ και χρόνια συμμετέχουν στη "νύχτα των χορωδιών" στις πολιτιστικές ημέρες που διοργανώνει το συνοικιακό συμβούλιο Βέστεντ Μονάχου, φέτος κρατούσαν τον επιτάφιο στην περιφορά στην ενορία των Αγίων Πάντων, συμμετείχαν με πρόγραμμα στο περίπτερο της περιφέρειας Κρήτης στην τουριστική έκθεση του Μονάχου free. Τραγούδησαν στην κοινή επέτειο/μνημόσυνο με το σύλλογο Ποντίων (γενοκτονία του ποντιακού Ελληνισμού και επέτειο μνήμης για τους πεσόντες της "Μάχης της Κρήτης" και σε άλλες διάφορες μικρές και μεγαλύτερες δραστηριότητες.