Η 25χρονη Δανάη Χατζηπέτρου ήρθε στη Γερμανία πριν 8  περίπου χρόνια για σπουδές στη Βόννη και Βερολίνο, τις οποίες ολοκλήρωσε με επιτυχία. Σήμερα, συνεχίζει να σπουδάζει (δεύτερο πτυχίο) στο Αννόβερο.

 Μιλήσαμε μαζί της στο πλαίσιο του διαλόγου για τις Ελληνικές Κοινότητες στη Γερμανία.

Δεν της είναι άγνωστος ο θεσμός των Κοινοτήτων (οι γονείς της είχαν ενεργή συμμετοχή στις Κοινότητες την δεκαετία του ’90), πριν όμως μας πει τις απόψεις της, ξεκαθάρισε ότι "όσα σας πω ξεκινούν από το γεγονός ότι εγώ όταν ήρθα στη Γερμανία γνώριζα τη γλώσσα και την κουλτούρα της χώρας και συνεπώς δεν χρειαζόμουν τη βοήθεια ενός ελληνικού φορέα όπως η Κοινότητα), κάτι όμως που οπωσδήποτε  δεν ισχύει για όλους  τους Έλληνες που μετανάστευσαν στη Γερμανία την τελευταία δεκαετία και είχαν ενδεχομένως την ανάγκη υποστήριξης". "Δεν είμαστε Gastarbeiter", επισήμανε. "Σε μια Ευρώπη χωρίς σύνορα, εμείς οι νέοι που ήρθαμε στη Γερμανία δεν αισθανόμαστε ως Gastarbeiter όπως ένιωθαν σε παλαιότερες δεκαετίες  η πρώτη και η δεύτερη γενιά μεταναστών, και αυτό δεν αφορά μόνο τους επιστήμονες αλλά όλους τους Έλληνες που  αναζήτησαν εργασία στην Γερμανία". 

Δύσκολα θα πήγαινε σε μια εκδήλωση μιας Ελληνικής Κοινότητας και αυτό αφενός γιατί στην πλειοψηφία τους λειτουργούν με μια μορφή "κλειστής οργάνωσης" δηλ. συμμετέχουν τα παιδιά ή ο περίγυρος των μελών της Κοινότητας και  αφετέρου διότι σπάνια απευθύνονται στη γερμανική κοινωνία. Επιπλέον είναι "μάλλον συντηρητικές". "Φανταστείτε να πήγαινα σε μια Κοινότητα όπου στην πλειοψηφία τα μέλη της είναι πρώτης γενιάς μετανάστες  και να τους μιλούσα για τη δολοφονία του Ζακ, για την τρανσφοβία και τον σεξισμό, δηλαδή για κοινωνικά ζητήματα που βιώνει μεγάλη μερίδα πολιτών. Στην καλύτερη περίπτωση θα με κοιτούσαν περίεργα. "Φυσικά θα ήθελα να υπάρχει αυτή η Κοινότητα στην οποία θα μπορώ να πάω με φίλους μου Γερμανούς ή από άλλες εθνότητες”.

"Εξυπακούεται ότι πρέπει οι Κοινότητες να λειτουργούν πολιτικά αλλά τα θέματα αντιπαράθεσης δεν θα πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να είναι μόνο τα θέματα της κομματικής επικαιρότητας στην Ελλάδα. Πριν κάποιο χρονικό διάστημα η Ελληνική Κοινότητα Αννοβέρου (αν δεν κάνω λάθος) διοργάνωσε μια εκδήλωση με τον Βαρουφάκη. Αν και δεν συμφωνώ πολιτικά μαζί του, σε μια τέτοια εκδήλωση πολιτικού διαλόγου και αντιπαράθεσης θέσεων με συμμετοχή και Γερμανών θα συμμετείχα και εγώ". 

Στην παρέα της είναι και Έλληνες συμφοιτητές, οι οποίοι "στο βαθμό που μπορώ να μιλήσω γι’ αυτούς νομίζω ότι θα είχαν τις ίδιες περίπου απόψεις". 

Τη ρωτήσαμε τέλος "Αν κάποια στιγμή θα πρέπει να διεκδικήσεις κάτι το οποίο σχετίζεται με την Ελλάδα π.χ. θέματα διπλής φορολόγησης. Πως θα το διεκδικήσεις, μόνη σου; Δεν χρειάζεται ένας φορέας". «Φυσικά χρειάζεται ένας φορέας, ειδικά γι’ αυτούς που δεν έχουν τη άνεση να κινούνται και να διεκπεραιώνουν τις υποθέσεις τους μέσω των γερμανικών αρχών. Χρειάζεται όμως και για άλλους λόγους. Σε κάθε περίπτωση, όμως, θα ήθελα να επισημάνω ότι είμαι υπέρ της πολιτικοποιημένης δράσης άρα και υπέρ της λειτουργίας των Κοινοτήτων. Σήμερα για παράδειγμα έχουμε ξανά μεγάλα θέματα με την Τουρκία. Οι Κοινότητες θα μπορούσαν να λειτουργήσουν και  σαν μοχλός πίεσης προς τη γερμανική κυβέρνηση και Πολιτεία. Οπωσδήποτε όμως θα πρέπει, κατά τη γνώμη μου, κοντά σ’ αυτό που ήδη προσφέρουν οι Κοινότητες (και οι σύλλογοι) να εντάξουν και σύγχρονη θεματολογία ώστε να γίνει  ένας θεσμός ελκυστικός και για τους νέους ηλικιακά Έλληνες που ζουν στη Γερμανία».