Στο πλαίσιο του Β΄ μέρους του αφιερώματος του «ΔΟΡΥΦΟΡΟΥ» στους έλληνες μουσικούς, τα μουσικά σχήματα και μουσικές ομάδες στο Μόναχο παρουσιάζουμε τον Κώστα Παπαδόπουλο

Ο Κώστας έρχεται στη Γερμανία το 1969. Έχει σπουδάσει στο Εθνικό Θέατρο την εποχή του Μάνου Κατράκη. 

Η σχέση του με τη μουσική ξεκινάει από νωρίς καθώς όπως μας είπε «είχε μέσα στο σπίτι του δυο «καθηγητές» μουσικής τον Γιώργο και τον Δημήτρη (καθηγητής μουσικής). 

Το ρεπερτόριό του είναι το ελαφρολαϊκό τραγούδια. Εργάστηκε διαδοχικά σε γνωστά, της εποχής εκείνης, μουσικά κέντρα όπως Elysse, Attikon, Pallas Athen, Romeo αλλά και σε εστιατόρια ενώ κάλυπτε μουσικά προγράμματα και σε εκδηλώσεις συλλόγων.

Μαζί με τον αδερφό του είχαν εταιρεία αναπαλαίωσης κτιρίων στο Μόναχο αλλά τα περισσότερα βράδια βρισκόταν με τη μουσική και μας εξηγεί:.

«Εκείνα τα χρόνια ήταν διαφορετικά. Ήταν πάνω από 10 τα εστιατόρια, ταβέρνες που είχαν καθημερινά μουσική και τότε πήγαιναν πολλοί Έλληνες. Σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Δυο, αν δεν κάνω λάθος, είναι τα μαγαζιά που έχουν συνέχεια μουσική. Είναι ο λόγος η διαφορά του Γερμανικού Μάρκου με το Ευρώ; είναι η διαφορετική ζωή. Μάλλον λίγο απ όλα».

Τον ρωτήσαμε να μας πει μια στιγμή που τον στεναχώρησε ιδιαίτερα στη διάρκεια της μουσικής του διαδρομής και μας ανέφερε μια περίπτωση που ήταν ακόμη νέος (35 ετών) και ενώ ετοιμαζόταν να πάνε να παίξουν σε ένα γάμο όταν έφθασαν στο χώρο πληροφορήθηκαν ότι ο γαμπρός σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. 

Όταν το ρωτήσαμε για την πιο περίεργη στιγμή που έζησε μας ανέφερε την «περίπτωση με την γούνα». Συνέβη στα Elysee (μπουζούκια) όταν ένας Έλληνας που κατασκεύαζε παλτό από γούνα ανέβηκε στην πίστα, παράγγειλε ένα τραγούδι και ένα μπουκάλι ουίσκι το έριξε πάνω στο παλτό και του έβαλε φωτιά!

Ο Κώστας Παπαδόπουλος δεν παραμένει όμως μόνο στη μουσική. Σε τρεις θεατρικές παραστάσεις που συντόνιζε η Ελένη Τσακμάκη και είχαν ως θεματολογία την μετανάστευση ήταν ο σεναριογράφος και πρωταγωνιστής των έργων. Πρέπει να σημειώσουμε ότι και στις τρεις θεατρικές παραστάσεις η αίθουσα ήταν κατάμεστη από κόσμο.

Και στα 73 του χρόνια συνεχίζει όχι μόνο να είναι ενεργός αλλά και όταν βρίσκεται καλεσμένος σε μεγάλες παρέες αξιοποιεί τη φωνή και κατά περίπτωση την κιθάρα του για να δημιουργήσει κέφι και ευχάριστο κλίμα στην παρέα.

Ακόμη, σε κάθε ευκαιρία που του δίνεται θα βάλει το χέρι του να βοηθήσει σε εκδηλώσεις συλλόγων αν βρίσκεται εκεί.

Στο κλείσιμο της συζήτησης που είχαμε μαζί του, εμφανώς συγκινημένος αλλά και ταυτόχρονα υπερήφανος αναφέρθηκε και στην «Μουσική Ακαδημία» που είχε δεκαετίες ο αδερφός του Δημήτρης στο Μόναχο (πριν ένα χρόνο περίπου απεβίωσε). Και στην ερώτηση αν συνεχίζει να λειτουργεί η σχολή  ανέβασε λίγο τη φωνή και μας είπε ,,φυσικά, την έχει τώρα η κόρη του και ανιψιά μου Ντανιέλα Μπάλος»