Μπορεί όλοι να μιλούσαν ότι εργαζόταν στην εφημερίδα BILD όμως στην πραγματικότητα το τυπογραφείο είχε αναλάβει απλά την εκτύπωση της εφημερίδας, δεν ήταν δηλαδή τυπογραφείο της BILD.
Εκεί στην Barerstr στο Buchgewerbe και μετέπειτα Druckhaus München έβγαζαν το μεροκάματο εκατοντάδες Έλληνες, κυρίως φοιτητές.
Φωτογραφίες από εκδήλωση εργαζομένων στην BILD ,, Αρης Παπαδημητρίου,,
Απευθυνθήκαμε στον Ανδρέα Μοράκη με την παράκληση να αναφερθεί στο "ιστορικό" της εφημερίδας (εκδοτικής εγκατάστασης)
15.10.2020
Του Ανδρέα Μοράκη
Η "BILD"
Στις 24 Ιουνίου του έτους 1952, ο Axel Springer εκδίδει την πρώτη εφημερίδα του την „Bild-Zeitung“ η οποία αποτελούνταν από πολιτική αθλητικά και Hollywood σε μία τιμή των 10 Pfennig.
Το ξεκίνημα της εφημερίδας γίνεται λίγο πριν την ολυμπιάδα του Ελσίνκι.
Ο Axel Springer έχει σαν σκοπό να κεντρίσει το ενδιαφέρον κάθε αναγνώστη βάζοντας του μεγάλες φωτογραφίες, λίγο κείμενο με θέματα γενικού ενδιαφέροντος με μεγάλους και έντονους τίτλους ώστε να είναι ορατά στον αναγνώστη από αρκετή απόσταση. Το βλέμμα του αναγνώστη θα στρέφεται καθημερινά στους τίτλους της εφημερίδος οι οποίοι του εκθέτουν τηλεγραφικά τον παλμό της χώρας.
Ξεκινώντας από το Αμβούργο κατορθώνει μέχρι το 1956 να εκδίδει και στο Μόναχο. Θα κατορθώσει τη δεκαετία του 80 να φτάσει τα 5 εκατομμύρια αντίτυπα σε όλη τη χώρα.
Εκτός της καθημερινής Bild-Zeitung υπήρχε από το 1956 και η έκδοση της «Bild am Sonntag».
Η εφημερίδα αυτή η οποία εμφανιζόταν σαν μία ειδική έκδοση την Κυριακή νωρίς πρωί, αποτελούνταν από δύο έντυπα.
Ένα εξωτερικό το επίκαιρο μέρος της εφημερίδας με τις ειδήσεις και ένα ένθετο το οποίο είχε εκδοθεί μέρες πριν και συμπλήρωνε την εφημερίδα σε θέματα γενικής φύσεως.
Σε αυτήν την εφημερίδα στην πόλη του Μονάχου εργάστηκαν πολλοί Έλληνες ομογενείς κατά την διάρκεια ύπαρξης των εκδοτηρίων στην Barerstr.
Την εποχή της δεκαετίας του 1970 ζούσε ήδη στο Μόναχο μεγάλος αριθμός Ελλήνων ομογενών.
Η ειδική σχέση των Ελλήνων με την Βαυαρία αλλά και η ύπαρξη ελληνικού σχολείου στην πόλη ήταν λόγοι συγκέντρωσης των Ελλήνων στο Μόναχο.
Η θέληση αύξησης της ποιότητας ζωής, μέσα σε μια αυξανόμενη ποιοτικά κοινωνία, αλλά κυρίως η θέληση για δημιουργία ώθησε τους μετανάστες σε επιπλέον εργασίες τις καλούμενες «extra“ σήμερα Nebenjob.
Μια πολύ δύσκολη αλλά οικονομικά και χρονικά βολική „extra“ ήταν η Bild-Zeitung.
Η Bild-Zeitung ήταν κυρίως αγαπητή σε εφήβους και φοιτητές γιατί η ανάληψη σχέση εργασίας γινόταν κάθε Σάββατο βράδι μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες της Κυριακής. Χρόνος που χρησιμοποιείτε κυρίως για ξεκούραση η διασκέδαση.
Η επιλογή των υποψηφίων γινόταν στο προαύλιο των εκτυπωτικών εγκαταστάσεων της Barerstr. από τον Γερμανό υπεύθυνο εργασίας μαζί με τον βοηθό του. Αργότερα για καλύτερη εξυπηρέτηση μια και το ελληνικό στοιχείο ήταν το πολυπληθέστερο υπήρχε και Έλληνας βοηθός.
Μεγάλος ήταν ο αριθμός κυρίως νέων που διεκδικούσαν θέση εργασίας στο νυχτερινό μεροκάματο.
Ανάλογη ήταν η αγωνία της επιλογής, εκ μέρους του προσωπάρχη. Κατόπιν βέβαια με την δημιουργία σχέσης εργασίας και εμπιστοσύνης το πρόβλημα αυτό εξέλειπε.
Η εκτύπωση της εφημερίδας γινόταν μέσα σε ένα τεράστιο χώρο μέσα στον οποίο είχαν τοποθετηθεί οι πολύ μεγάλες εκτυπωτικές μηχανές που όταν ήταν σε λειτουργία παρήγαγαν έναν εκκωφαντικό θόρυβο.
Τεράστιοι λευκοί χάρτινοι κύλινδροι περίμεναν να τυπωθεί πάνω τους η εφημερίδα με τα επίκαιρα νέα της ομοσπονδίας αλλά και τα τοπικά νέα της Βαυαρίας.
Οι συνθήκες εργασίας που αφορούσαν την προστασία των εργαζομένων σε όλους τους χώρους ήταν υποτυπώδης.
Κανένας εξαερισμός εκτός των παραθύρων, τα χρώματα της εφημερίδας κολλούσαν στα χέρια στην μύτη, η σκόνη βρισκόταν παντού. Στον αέρα, στα ρούχα στο στόμα στο σώμα.
Για την παραγωγή της εφημερίδας υπήρχαν δυο ομάδες εργασίας. Οι «κουβαλητές-τρανσπορτ» που θα έφερναν το επίκαιρο μέρος της εφημερίδας στον δεύτερο όροφο και κατόπιν μετά την σύνθεση της θα την μετέφεραν ξανά για διατεθεί στους πολίτες.
Η δεύτερη ομάδα ήταν «παραγωγική - ακόρντ». Αποτελούνταν συνήθως από πέντε άτομα εκ των οποίων τέσσερις τοποθετούσαν το ένθετο εντός της επίκαιρης εφημερίδας και ο πέμπτος ευθυγράμμιζε τις εφημερίδες στην μορφή πώλησης.
Είχαν πάντα το καθορισμένο τους «τραπέζι» τον χώρο εργασίας τους.
Υπήρχαν 6-7 τραπέζια που συνέθεταν την εφημερίδα. Αυτές «τα τραπέζια/ομάδες εργασίας» είχαν σαν σκοπό να παράγουν μέσα στο χρονικό διάστημα των 5-6 ωρών εντατικότατης εργασίας όσο το δυνατόν περισσότερες εφημερίδες.
Επειδή δεν υπήρχε σύστημα κατανομής των εφημερίδων μεταξύ των ομάδων το σύστημα ήταν άναρχο.
Κάθε ένας προσπαθούσε να αρπάξει όσο το δυνατόν περισσότερες εφημερίδες όταν αυτές ερχόταν με το τρανσπορτ και άνοιγε η πόρτα του ασανσέρ.
Οι σχέσεις εργασίας μεταξύ των εργαζομένων ήταν άριστες.
Ο λόγος αυτής της κατάστασης είχε σχέση με τον τρόπο πληρωμής που αντιστοιχούσε στον ανάλογο αριθμό τοποθέτησης ενθέτων στην εφημερίδα ανά χιλιάδα.
Στο τέλος γινόταν ο απολογισμός και η πληρωμή τις πρώτες πρωινές ώρες της Κυριακής για τους εργαζόμενους στην εφημερίδα και το ξεκίνημα της «νύχτας» για ξεκούραση.