Πάτερ Τιμοφέι και το εκλησάκι της ειρήνης Ανατολής-Δύσης στο κέντρο του Ολυμπιακού πάρκου

Επιμέλεια Βασίλης Καραμαγκιόλης

Γεννημένος στη Ρωσική Αυτοκρατορία, ο Timofei έβγαζε τα χρήματά του κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, μεταφέροντας κάρβουνο για τους κατοίκους της πόλης. Όταν η γερμανική Βέρμαχτ υποχώρησε, ο ίδιος και το κάρο του επιτάχθηκαν για τη μεταφορά τραυματισμένων Γερμανών στρατιωτών. Ο Timofei απελευθερώθηκε  στο Ροστόφ, περίπου 80 χλμ. μακριά. Αργότερα ανέφερε ότι εδώ είχε το πρώτο του όραμα της Παναγίας.

Μετά από χρόνια οδύσσειας, έφτασε στη Βιέννη και γνώρισε εκεί τη μέλλουσα σύζυγό του Νατάσα. Η ανέγερση εκκλησίας στη Βιέννη απέτυχε λόγω των εκεί αρχών, οπότε οι δυο τους μετακόμισαν στο Μόναχο το 1952.

Εκεί εγκαταστάθηκαν στο Oberwiesenfeld, στην άκρη του πρώην αεροδρομίου που αργότερα θα γινόταν το Ολυμπιακό Πάρκο. Από τα συντρίμμια του πολέμου έχτισαν ένα μικρό σπίτι, ένα παρεκκλήσι και αργότερα μια μικρή εκκλησία. Για την επίπλωση, οι δυο τους χρησιμοποίησαν κυρίως υλικά που βρήκαν. Για παράδειγμα, επένδυσαν την οροφή της εκκλησίας με χαρτί σοκολάτας.

Για δεκαετίες, οι δυο τους ζούσαν στο σπίτι τους, το οποίο έχτισαν χωρίς άδεια, με τη σιωπηλή συγκατάθεση των δημοτικών αρχών. Τότε, στα τέλη της δεκαετίας του 1960, αποφασίστηκε ότι οι αθλητικές εγκαταστάσεις για τους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1972 θα κατασκευάζονταν στο Oberwiesenfeld. Ο πατέρας Timofei και η σύντροφός του επρόκειτο να εκδιωχθούν. Μετά από διαμαρτυρίες των πολιτών του Μονάχου και ορισμένων ημερήσιων εφημερίδων, η Ολυμπιακή εγκατάσταση σχεδιάστηκε βορειότερα.

Η μικρή εκκλησία ονομάστηκε στη συνέχεια Εκκλησία Ειρήνης Ανατολής-Δύσης και θεωρείται ένα από τα ορόσημα του Μονάχου. Ο πρώην δήμαρχος Christian Ude την αποκάλεσε το "πιο γοητευτικό παράνομο κτίριο του Μονάχου".

Το 1972, ο Timofei παντρεύτηκε τη μακροχρόνια σύντροφό του Natascha, η οποία πέθανε πέντε χρόνια αργότερα. Η επιθυμία της να ταφεί δίπλα στην εκκλησία απέτυχε λόγω γραφειοκρατίας. Εκεί που ήθελε να αναπαυθεί, ο Timofei έστησε έναν συμβολικό τάφο. Πού και πού τον έβλεπε κανείς εκεί να βάζει λουλούδια στον τάφο ή να προσεύχεται. Ακόμα και τότε, η ηλικία του  τον είχε καταστήσει προ πολλού "ορόσημο του Μονάχου", "ολυμπιακό ερημίτη" ή "Μαθουσάλα του Oberwiesenfeld".

Από το 2002, λόγω της κακής του υγείας, ζούσε κυρίως σε νοσοκομεία και γηροκομεία, όπου και πέθανε σε ηλικία 110 ετών. Ο τάφος του Τιμοφέι βρίσκεται στο Westfriedhof του Μονάχου (τμήμα 196, αρ. 45). Ο Prokhorov διόρισε τον Ρώσο Alexander Penkovsky ως διάδοχό του οκτώ χρόνια πριν από τον θάνατό του. Το πανέμορφο οικόπεδο σώζεται μέχρι και σήμερα χωρίς να έχει αλλάξει κάτι και μοιάζει με όαση δίπλα στο εργοτάξιο του Toolwood. Μοσχοβολά δε πάντα λιβάνι μιας και καθημερινά ο σύλλογος που το φροντίζει έχει καθημερινά κάποιον εκεί από τις 10:00 έως 18:00 καθώς λειτουργεί πλέον σαν μουσείο και συντηρείται απολειστικά μόνο από δωρεές.