Σε μια γεμάτη αίθουσα o Δημήτρης Παπανικολάου μίλησε σε εκδήλωση του 4ου Δημοτικού Σχολείου Μονάχου για τον αυτισμό. Ο δις ολυμπιονίκης δεν προσπάθησε να μας μεταδώσει όμως γνώσεις ούτε να το παίξει πολύξερος. Έβαλε όμως μπροστά τον άνθρωπο Δημήτρη και το πως το έζησε αυτός και η οικογένειά του και προσπάθησε να μας μεταδώσει σε αυτές τις δυο ώρες κάποια στοιχεία, περισσότερο ανθρωπιάς απέναντι στην νευροδιαφορετικότητα ή αλλιώς νευροποικοιλότητα όπως ονομάζεται.
Μίλησε για τον αποκλεισμό, την απομόνωση, τις κλειστές πόρτες, και το Bullying που βιώνουν οι οικογένειες που έχουν κάποιον δικό τους στο φάσμα του όποιου αυτισμού και προέτρεψε τους πάντες να ανοιχτούν στην κοινωνία. “Για μια κοινωνία χωρίς ταμπού“ όπως είπε χαρακτηριστικά. “Για μια πόλη με πάρκα αυτισμού και με μεγαλύτερη κοινωνική και πολιτική ευαισθησία για τους συνανθρώπους μας“, που “παλεύουν με το μέσα τους“ όπως μας διαβεβαίωσε και η Άρια (κόρη του Δημήτρη) που καθόταν στην μεγαλύτερη διάρκεια την ανοικτής συζήτησης δίπλα του.
“Νοιώθουν και καταλαβαίνουν τα πάντα πολύ περισσότερο από εμάς μιας και η ευαισθησία τους είναι πολύ πιο ανεπτυγμένη“ θα μας τονίσει συγκεκριμένα ο εν ενεργεία εθελοντής καθώς και πόσο βασική είναι η πρώιμη παρέμβαση χωρίς αναστολές και ανασφάλειες για τον κοινωνικό περίγυρο.
Κάποια κεφάλια γύρισαν αμήχανα κάποια άλλα έγειραν προς τα αριστερά σαν δείγμα προσήλωσης στον ομιλητή και κάποια άλλα έσκυψαν για να σκουπίσουν κάποια δάκρυα που επέλεξαν την δεδομένη στιγμή να απελευθερωθούν. Γιατί έτσι ήθελαν, γιατί έτσι τους ήρθε. Αμέτρητες οι ερωτήσεις καθώς και τα συγχαρητήρια που εισέπραξε ο πρώην μπασκετμπολίστας για την ευαισθησία και την πρωτοβουλία του αυτή. Εμφανώς συγκινημένη και η συντονίστρια κ Σ. Μπέση έδωσε κατά κάποιο τρόπο την συγκατάθεσή της για μελλοντικές εκδηλώσεις στα σχολεία δικαιοδοσίας του συντονιστικού γραφείου Μονάχου.
Ήταν μια από τις εκδηλώσεις που δεν θες να τελειώσουν. Η πρωτοβουλία του συλλόγου γονέων και της μετασχολικής φροντίδας του 4ου δημοτικού σχολείου “Αριστοτέλης“ πήρε άριστα σε όλους τους τομείς και ελπίζουμε να βρει μιμητές. Θεωρούμε ότι τέτοιες εκδηλώσεις έχουν να δώσουν πολλά σε πολλούς.
“Ο αυτισμός δεν είναι πάντα ορατός και ίσως είναι δίπλα μας“
Επιμέλεια: Β. Κ.