29.04.2020

 

Του Κώστα Τάτση

 

Kανένα κράτος στον κόσμο (αν δεν μου έχει διαφύγει κάποια χώρα) δεν ήταν προετοιμασμένο σε μια πανδημία όπως αυτή του κορωνοϊού. Άλλωστε το σχέδιο όλων των κυβερνήσεων ήταν να θέσουν περιοριστικά μέτρα γιατί το σύστημα υγείας δεν θα μπορούσε να αντεπεξέλθει

.

Ακόμη και η Γερμανία, που βρίσκεται στην κορυφή της κατάταξης του καταλόγου των χωρών με τη μεγαλύτερη αναλογία ΜΕΘ ανά κατοίκους, αναγκάστηκε μετά από ένα μικρό ζικ-ζακ να λάβει περιοριστικά μέτρα.

 

Οι δε ΗΠΑ, Αγγλία και Τουρκία των οποίων οι ηγέτες τους πίστεψαν ότι θα αντιμετώπιζαν την πανδημία με το γνωστό λαϊκιστικό τρόπο που ασκούν γενικά την πολιτική τους βρέθηκαν στην πρώτη δεκάδα των χωρών με κρούσματα.

 

Επίσης στην πρώτη δεκάδα του καταλόγου με τα περισσότερα κρούσματα βρίσκονται οι 6 από τις 8 χώρες του G8 (οι πιό ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου) με τον Καναδά να βρίσκεται στην 13η θέση και μόνο την Ιαπωνία να ξεχωρίζει λίγο (27η θέση). Αλλά και στην κατάταξη με την αναλογία θανάτων και κατοίκων οι πλούσιες χώρες δεν βρίσκονται στην καλύτερη θέση. Με εξαίρεση την Ισπανία (που δεν ανήκει στις πλούσιες χώρες) προηγούνται χώρες που επίσης είναι οικονομικά ανεπτυγμένες (Ελβετία, Βέλγιο κ.α.)

 

Με τα παραπάνω ως δεδομένα καταλήγουμε εύκολα στο συμπέρασμα ότι οι περισσότερες οι χώρες του κόσμου δεν επένδυαν στον τομέα της υγείας. Η υγεία δεν αποτελούσε κεντρική αναφορά στους προϋπολογισμούς και πολλές από αυτές, άλλες λιγότερο άλλες περισσότερο, έδωσαν την υγεία στην ιδιωτική αγορά για να περιορίσουν τις δαπάνες του κρατικού τους προϋπολογισμού. Και αυτόν δεν θα ήταν λάθος αν αποτελούσε μια επιπλέον προσφορά στην υγεία και όχι όπως συμβαίνει στις περισσότερες χώρες να καλύψει τα κενά που δεν ήθελε να καλύψει το κράτος.

 

Το δεύτερο συμπέρασμα, για να έρθουμε στα δικά μας, είναι ότι η Ευρώπη αποδείχτηκε ακόμη μια φορά ανέτοιμη και απρόθυμη να λειτουργήσει ως ενιαίος χώρος. Όπως και στη δημοσιονομική κρίση έτρεχε πίσω από τα γεγονότα για να καλύψει την ιδέα της "Ενωμένης Ευρώπης". Το γεγονός και μόνο ότι έφθασε στο σημείο να μην μπορεί η ίδια να έχει μάσκες και να υποδέχεται π.χ. η Βαυαρία, τα αεροπλάνα από την Κίνα με τιμές αρχηγού κράτους είναι ενδεικτικό. Χωρίς να παραβλέπουμε και το γεγονός ότι οι μηχανές παραγωγής π.χ. μασκών στις χώρες της Ασίας είναι ευρωπαϊκές.

 

Συμπέρασμα: Ακόμη και σε ένα σημαντικό θέμα που αφορά τις κοινωνίες, δηλ. την υγεία δεν υπήρξε πρόβλεψη για πρώτες ανάγκες. Αξίζει να σημειωθεί ότι στη Γερμανία υπήρχε σχέδιο έκτακτης ανάγκης για ενδεχόμενο πανδημίας από το 2012 που περιέγραφε ακριβώς αυτά που ζούμε και το οποίο όμως ποτέ δεν αντιμετωπίστηκε πρακτικά.

 

Το φιλοσοφικό, πολιτικό και ιδεολογικό ζητούμενο για την επόμενη μέρα και η αντιπαράθεση σίγουρα δεν μπορεί να βρίσκεται στην "συναυλία" της Πρωτοψάλτη ή στην αναζήτηση ευθυνών σε επίπεδο μικροπολιτικής. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να στηριχτεί σε θεωρίες στος οποίες ακόμη δεν έχει καν απαντήσει η παγκόσμια επιστημονκή κοινότητα.

 

Ως πολίτες, κοινωνίες οφείλουμε να επανέλθουμε και να διεκδικήσουμε αυτά τα αγαθά που η αλήθεια είναι ότι και εμείς τα θυμόμαστε όταν τα έχουμε ανάγκη ή όταν βρεθούμε μέσα στο πρόβλημα.

 

Η υγεία, η παιδεία, οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής και η φτώχεια στον κόσμο πρέπει να επανέλθουν στο προσκήνιο. Και μέσα από αυτές τις διεκδικήσεις η όποια αντιπαράθεση θα μπορεί να έχει ουσία γιατί θα ενδιαφέρει πλέον την κοινωνία καθώς θα έχουμε ζήσει αυτό το τρίμηνο (τουλάχιστον) της πανδημίας και τις συνέπειες που θα προκύψουν.