+ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ἐλέει Κυρίου
Μητροπολίτης Μετρῶν καὶ Ἀθύρων (2020-2023)
Πρότερον Ἐπίσκοπος Θερμῶν,
Βοηθὸς τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Γερμανίας κ. Αὐγουστίνου (1980-2001)
Ἐπίσκοπος Θερμῶν ᾿Ιδιωτεύων ἐν Θεσσαλονίκῃ καί
διακριτικῶς διακονῶν ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ (2001-2020)
«Τοῖς ἀγαπῶσι τὸν Θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν…» (‘Ρωμ. η΄ 28)
Εκ της εν Μοναχω ενορίας Ιερού Ναού Αγίων Πάντων.
Ευλαβης αναφορά και εις μνημόσυνον αυτού.
Εὐλαβὴς ἀναφορά.
Πορεία καὶ σταθμοὶ τῆς ζωῆς αὐτοῦ.
α) Παιδικὴ ἡλικία
Υἱὸς τοῦ Πασχαλίου Γρόλλιου καὶ τῆς Ἑλένης (Ματθαίου), ἐγεννήθη ἐν Ὄσσῃ Λαγκαδᾶ τῇ 2ᾳ Φεβρουαρίου 1939, ἑορτῇ τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου. Ὠνομάσθη δέ κατά τό Ἅγιον Βάπτισμα Μιχαήλ. Προηγοῦντο αὐτοῦ ἄλλοι τέσσαρες ἀδελφοί, οἱ Βασίλειος, Γεωργία, Κωνσταντῖνος καὶ Φωτεινή. Ἡ Φωτεινὴ εἰς νεαρὰν ἡλικίαν, 17-18 ἐτῶν, προσεβλήθη ὑπὸ βαρείας μορφῆς γρίππης(;), εἰς δυσκόλους καιροὺς τότε· δὲν ἀντέσχε καὶ ἐξεμέτρησε τὸ ζῆν. Μέγα τὸ πλῆγμα διὰ τὴν οἰκογένειαν καὶ ἡ ἀνάμνησις αὐτῆς ἐσαεί. Τοσοῦτον ἀγαπητὴ ἦτο ἡ ἀείμνηστος, ὥστε οἱ ἀδελφοὶ αὐτῆς, Βασίλειος καὶ Γεωργία ἔδωκαν εἰς τὰς γεννηθείσας αὐτῶν θυγατέρας τὸ ὄνομα τῆς μακαριστῆς.
Οἱ καιροὶ τότε δύσκολοι. Τὸ ἑπόμενον ἔτος (1940) κηρύσσεται ὁ Ἑλληνοϊταλικὸς Πόλεμος. Ἔρχεται ἡ Γερμανικὴ Κατοχή. Πεῖνα καθ’ ὅλην τὴν ἑλληνικὴν ἑπικράτειαν. Μία πενταετία «ἰσχνῶν ἀγελάδων». Πενιχροὶ οἱ οἰκογενειακοὶ πόροι. Τὰ ὀλίγα ἀγροτεμάχια δὲν ἐπαρκοῦν. Οἱ μεγάλοι ἀδελφοὶ εἰργάζοντο καὶ εἰς ξένας ἐργασίας καί, ὡς συνήθως, δὲν ἐλάμβανον τὸ δίκαιον ἐκ τῶν κόπων αὐτῶν. Ὁ μικρὸς Μιχαὴλ ἀποφοιτᾶ ἐκ τοῦ ὑπολειτουργοῦντος, λόγω τῶν τότε δυσκόλων κοινωνικῶν περιστάσεων καί τοῦ ἐμφυλίου πολέμου, Δημοτικοῦ Σχολείου τῆς Ὄσσης καὶ ἀκολουθεῖ, ὅσον δύναται, τὴν πορείαν τῶν μεγάλων ἀδελφῶν. Οἱονεὶ μετέωρος… Δὲν ἀναπαύεται, δὲν βλέπει μέλλον, ἀγαπᾶ τὴν Ἐκκλησίαν καὶ αἰσθάνεται τὴν κλίσιν πρὸς τὴν ἱερωσύνην. Πῶς θὰ κατορθώσῃ τοῦτο; Ὁ Κύριος ὅμως, ὁ γνωρίζων καὶ βλέπων τὴν προαίρεσιν τῆς καρδίας αὐτοῦ, ἐν καιρῷ καταλλήλῳ ὁδηγεῖ Αὐτὸς εἰς ἐκπλήρωσιν τῆς ἀγαθῆς αὐτοῦ ἐπιθυμίας.
Τῇ 8ῃ Ἰανουαρίου ἑορτάζεται ἡ μνήμη τῆς ἐκ τῆς Ὄσσης Ἁγιοπαρθενομάρτυρος Κυράννης, ἥτις ἐστὶν ἡ πολιοῦχος καὶ τὸ καύχημα τῆς γενετείρας τοῦ μακαριστοῦ. Κατὰ τὸ ἔτος 1955 τὴν ἑορταζομένην Ἁγίαν καὶ ἑορτάζουσαν κωμόπολιν ἐτίμησε καὶ ἐλάμπρυνε διὰ τῆς παρουσίας αὐτοῦ, ἀλλ’ ἰδιαίτερως διὰ τῆς Θείας Λειτουργίας, ὁ Παναγιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Παντελεήμων Α΄ (Παπαγεωργίου), ὁ «μεγαλοπρεπής», ὡς ὑπό τινων ἐκαλεῖτο.
Ἐν τῇ αἰθούσῃ, μεταξὺ τῶν εὐλαβῶν ἑορταστῶν καὶ θαυμαστῶν, καὶ εἷς νεανίας, δεκαὲξ ἐτῶν, εὐλαβής, εὐσταλὴς καὶ χαρίεις καραδοκῶν εὐκαιρίαν προσεγγίσεως· δοθείσης δὲ ταύτης ἔσπευσεν πρὸς τὸν Σεπτὸν Ποιμενάρχην, ἠσπάσθη μετ’ εὐλαβείας τὴν δεξιὰν αὐτοῦ καὶ μετ’ ἀσυνήθους θάρρους καὶ «ἀφελότητος καρδίας» ὑπέβαλε τὰ αἰτήματα αὐτοῦ: ὁ Μιχαὴλ ἐκφράζει τὸν πόθον αὐτοῦ διὰ τὴν ἱερωσύνην καὶ παρακαλῶν αἰτεῖται τὴν βοήθειαν διὰ νὰ σπουδάσῃ, καθὼς ἡ οἰκογένεια αὐτοῦ δὲν διαθέτει τὴν οἰκονομικὴν δυνατότητα.
Ὁ Σεπτὸς Ποιμενάρχης μετὰ συμπαθείας ἤκουσεν αὐτοῦ καὶ ἐκάλεσεν αὐτὸν ὅπως ἔλθῃ εἰς τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν Θεσσαλονίκης, κατὰ τὸν κατάλληλον χρόνον.
β) Ὁ νεαρὸς Μιχαὴλ εἰς τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν Θεσσαλονίκης
Κατ’ Αὔγουστον, νομίζω, ἐγκατεστάθη εἰς τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν καὶ προσετέθη εἰς τὴν μικρὰν ὁμάδα τῶν ὀκτὼ φοιτητῶν, κληρικῶν καὶ λαϊκῶν. Διὰ τὴν ἐγγραφὴν καὶ εἰσαγωγὴν αὐτοῦ εἰς τὴν μέσην ἐκπαίδευσιν (Γυμνάσιον) ἀπῃτεῖτο ἡ ἐξέτασις εἰς τρία ἢ τέσσαρα μαθήματα (ἔκθεσιν, γραμματικήν, μαθηματικὰ καὶ ἱστορίαν). Ὁ μακαριστὸς Ποιμενάρχης ἔθεσεν αὐτὸν ὑπὸ τὴν ἐπίβλεψιν τοῦ τότε νεωτέρου διακόνου, πρὸς κατατόπισιν καὶ καταρτισμὸν αὐτοῦ. Τῇ βοηθείᾳ τοῦ Θεοῦ καὶ τῇ συντόνῳ προσπαθείᾳ τοῦ ἰδίου εἰσήχθη καὶ ἐνεγράφη εἰς τὸ Γυμνάσιον τῆς ΧΑΝΘ. Κατὰ τὸν Ἰούλιον ἢ Αὔγουστον 1961, εἰς ἡλικίαν 22 ἐτῶν, κείρεται μοναχὸς εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν Ἁγίας Θεοδώρας, λαμβάνει δὲ τὸ ὄνομα τοῦ πολιούχου Ἁγίου Δημητρίου καὶ χειροθετεῖται ὑποδιάκονος. Τὰ Χριστούγεννα τοῦ ἰδίου ἔτους χειροτονεῖται διάκονος. Ἐπὶ ἓν ἔτος (Ε΄ Τάξιν) ἐφοίτησεν εἰς τὴν Ἐκκλησιαστικὴν Σχολὴν τῆς Ἁγίας Ἀναστασίας διὰ τὸ εἶναι αὐτόθι πλέον οἰκεῖον τὸ ἐκκλησιαστικὸν περιβάλλον. Ἕνεκα ὅμως τῆς ἀποστάσεως ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης ἐπανῆλθεν εἰς τὴν ΧΑΝΘ, ὅθεν ἔλαβε καὶ τὸ ἀπολυτήριον.
Προχωρεῖ. Εἰσάγεται εἰς τὴν Θεολογικὴν Σχολὴν τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης καὶ μετὰ τετραετίαν λαμβάνει τὸ πτυχίον. Ὡς διάκονος ὑπηρετεῖ ἐπὶ τριετίαν παρὰ τῷ Μητροπολίτῃ καὶ εἶτα διορίζεται εἰς τὸν Μητροπολιτικὸν Ναὸν Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ. Κατὰ τὸ διάστημα τοῦτο δὲν λησμονεῖ καὶ τὴν γενέτειραν αὐτοῦ Ὄσσαν. Ἐν συνεργασίᾳ μετὰ τοῦ καλοκἀγάθου ἱερέως π. Πασχαλίου φροντίζουν διὰ τὴν συμπλήρωσιν τῶν κενῶν τῶν δύο Ἱερῶν Ναῶν καί ἰδιαιτέρως τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Κυράννης, διὰ τὴν λαμπροτέραν διακόσμησιν καὶ ἐμφάνισιν. Ἐπιδεικνύει ἐνδιαφέρον καὶ ἀγάπην πρὸς τὴν νεότητα τῆς Ὄσσης. Κατηχεῖ καὶ ἱδρύει ποδοσφαιρικὴν ὁμάδα ὑπὸ τὴν ἐπωνυμίαν «Νέστωρ».
γ) Ὁ π. Δημήτριος εἰς Στρασβοῦργον καὶ Γερμανίαν
Μετὰ τὴν σκληρὰν δοκιμασίαν τοῦ Γέροντος ἡμῶν καὶ τὴν ἔξωσιν αὐτοῦ ὑπὸ τῶν δικτατορικῶν καθεστώτων ἐν πολιτείᾳ καὶ ἐκκλησίᾳ οἱ πέριξ αὐτοῦ καὶ πλησίον διεσκορπίσθημεν εἰς ἄλλους τόπους. «Πάταξον τὸν ποιμένα καὶ διασκορπισθήσεται τὰ πρόβατα τῆς ποίμνης…».
Ἀλλά ἡ Θεία Πρόνοια δι‘ ἄλλων ὁδῶν καί πρός νέους πνευματικούς ἀγρούς ὡδήγησε τά διαβήματα ἡμῶν «πρός ἐργασίαν τῶν ἐντολῶν τοῦ Κυρίου…» λίαν μέν ἐργώδη ἀλλά ἀναγκαίαν δέ διά τήν πνευματικήν ἀνασυγκρότησιν τῶν νεομεταναστῶν συμπατριωτῶν ἡμῶν.
Ἔν ἔτει 1970 ὁ διάκονος Δημήτριος τῇ συνδρομῇ τοῦ Καθηγητοῦ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Ἀρχιμ. Παντελεήμονος ‘Ροδοπούλου, εἶτα Μητροπολίτου Τυρολόης καὶ Σερεντίου, μεταβαίνει εἰς Στρασβοῦργον τῆς Γαλλίας. Παρακολουθεῖ μαθήματα γλώσσης καὶ Κανονικοῦ Δικαίου. Συγχρόνως, βοηθεῖ καὶ τὸν τότε ἱερέα εἰς τὴν μικρὰν κοινότητα. Ὁ τότε Μητροπολίτης Γαλλίας ἐντάσσει αὐτὸν εἰς τοὺς κληρικοὺς αὐτοῦ. Ὁ ἴδιος ὁ Μητροπολίτης Μελέτιος ἐν ἔτει 1971, εὑρισκόμενος εἰς τὴν φιλτάτην πατρίδα, ἦλθεν εἰς Ὄσσαν καὶ ἐχειροτόνησεν αὐτὸν εἰς πρεσβύτερον–ἀρχιμανδρίτην τῇ 17ῃ Ἰουλίου. Παραλλήλως μὲ τὸ Στρασβοῦργον ἐξυπηρετεῖ καὶ τὰς πλησίον ἐν Γερμανίᾳ παροικίας, τῇ συμφωνίᾳ τῶν δύο Μητροπολιτῶν. Τὸ ἔτος 1972 ἐντάσσεται εἰς τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν Γερμανίας. Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Γερμανίας ἀρτιγενὴς οὖσα, ἀποτελουμένη ὑπὸ πλήθους νεομεταναστῶν Ἑλλήνων ἐργαζομένων, εἶχε πολλὰς ἐλλείψεις εἰς κληρικούς, Ναοὺς καὶ κτίρια.
Εὐτυχῶς οἱ πλεῖστοι τῶν ἐνταῦθα κοινωνικῶν λειτουργῶν, ὡς Γερμανομαθεῖς, ὑπῆρξαν συμβοηθοὶ καὶ συμπαραστάται καὶ μεσῖται παρὰ ταῖς ἐνταῦθα ἐκκλησιαστικαῖς Ἀρχαῖς, Ῥωμαιοκαθολικῇ καὶ Εὐαγγελικῇ «Ἐκκλησίαις» διὰ τὴν ἐξεύρεσιν λατρευτικῶν χώρων. Τὸ ὅλον κλῖμα φιλικόν. Δυνάμεθα εἰπεῖν ὅτι μετὰ προθυμίας παρεῖχον χώρους εἰς ἡμᾶς διὰ τὴν τέλεσιν τῶν τῆς λατρείας ἡμῶν.
Παρὰ ταῦτα αἱ δυσκολίαι πολλαί. Μία ἐνορία ἐνταῦθα, ὡς μία ἐπισκοπικὴ περιφέρεια ἐν Ἑλλάδι. Εἰς τὴν κεντρικὴν πόλιν τὰ πράγματα ἦσαν εὐκολώτερα. Εἰς τὰ προάστια καὶ περίχωρα, τὰ πράγματα δυσκολώτερα. Ὁμάδες τῶν πενήντα, ἑκατὸν καὶ πεντακοσίων ἀνθρώπων εἰργάζοντο εἰς τὰς αὐτόθι ἐργασίας. Ἡ συγκέντρωσις αὐτῶν καὶ ἡ ἐξεύρεσις χώρων καὶ ὡραρίου δὲν ἦσαν δυνατά. Καὶ οἱ ἴδιοι, ὡς καταπεπονημένοι καὶ κατάφορτοι καί ἐν πολλοῖς ἀδιάφοροι, δὲν ἦσαν πρόθυμοι… Αὐτὰς τὰς συνθήκας εἶχε νὰ ἀντιμετωπίσῃ ὁ ἐνταῦθα διακονῶν ἱερεύς. Τὸ αὐτοκίνητον ἑκάστου ἱερέως ἦτο καὶ εἶναι εἰσέτι μία φορητὴ Ἐκκλησία. Ἐντὸς αὐτοῦ ἱερὰ σκεύη –θυμιατόν, κηρία, μικρὰ μανουάλια κλπ. Ἡ τοποθέτησις αὐτων εἰς τοὺς χώρους λατρείας καὶ ἡ μετὰ τὸ τέλος ἄρσις αὐτῶν ὁ καθαρισμὸς τῶν χώρων ἦτο ἔργον κοπιῶδες καί βαρετόν. Ἐνίοτε πάντες ἐγκατέλιπον τὸν ἱερέα (βιαστικοὶ συνήθως) καὶ μόνος συνέλεγε, μετὰ τὸ πέρας τῶν ἀκολουθιῶν, ταῦτα πάντα.
Ὁ π. Δημήτριος διωρίσθη εἰς τὰς πόλεις Darmstadt καὶ Offenbach καὶ τὰ περίχωρα. Εἰς τὴν πρώτην παρεσχέθη εἰς ἡμᾶς εὐρύχωρος αἴθουσα παρὰ τὸν εὐαγγελικὸν Ναὸν μέ εὐρύχωρον σκευοθήκην. Εἰς Offenbach ἐπί τι διάστημα ἤμεθα περιφερόμενοι ἐπαῖται. Εἷς ἀγαθὸς ἡλικιωμένος καθολικὸς ἱερεὺς ἰδὼν τὰς ταλαιπωρίας ἡμῶν, συσκεφθεὶς μετὰ τῶν συμβούλων αὐτοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησιαστικῆς αὐτοῦ Ἀρχῆς, προέτεινεν εἰς ἡμᾶς τὴν παραχώρησιν παλαιοῦ μὴ χρησιμοποιημένου ὑπ’ αὐτῶν καὶ μετρίου εἰς μέγεθος Ἱεροῦ Ναοῦ. Παρὰ τὰς ἐλλείψεις καὶ τὴν φθορὰν ἐδέχθημεν μετ’ ἀνακουφίσεως τὴν προσφοράν. Ἐπὶ τέλους εἴχομεν τὴν ἰδικήν μας πνευματικὴν ἑστίαν. Συμβόλαια, ἀπόδοσις. Πρώτη μέριμνα ὑπῆρξεν ἡ ἐγκατάστασις κεντρικῆς θερμάνσεως. Ἤμεθα τότε πρὸ τῶν πυλῶν τοῦ χειμῶνος. Ὁμάδες πιστῶν συνέτρεχον πρὸς ἔρανον εἰς τὰς οἰκίας τῶν ἑλλήνων συμπατριωτῶν.
Σὺν τῷ χρόνῳ συνετελεῖτο ἡ ἀνακαίνισις καὶ ἡ ὀρθόδοξος συμπλήρωσις: Εἰκονοστάσιον (τέμπλον) κλπ. Ὑπὸ τῶν διαδόχων ἔχει πλέον τελειοποιηθῆ.
δ) Ὁ π. Δημήτριος εἰς τὸ Μόναχον (1974)
Ὁ τότε Μητροπολίτης Γερμανίας Εἰρηναῖος ἐκτιμῶν τὴν ἐργατικότητα καὶ προσφορὰν τοῦ π. Δημητρίου προέτεινεν εἰς αὐτὸν τὴν μετάθεσιν αὐτοῦ εἰς τὸ πολυπληθὲς καὶ πολυάριθμον καί εἰς Ἕλληνας Μόναχον. Εἰς Μόναχον ὑπῆρχεν ὁ πρῶτος Ναὸς παραχωρηθεὶς ὑπὸ τοῦ Βασιλέως τῆς Βαυαρίας Λουδοβίκου Α΄, φιλέλληνος, πατρὸς τοῦ Βασιλέως τῆς Ἑλλάδος Ὄθωνος, ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Γοτθικοῦ γερμανικοῦ ῥυθμοῦ διαρρυθμιθεὶς ἐσωτερικῶς εἰς Ὀρθόδοξον. Ἀτυχῶς ὁ Ναὸς οὗτος εὑρίσκετο ὑπὸ κοινοτικὸν καθεστὼς ἀνεγνωρισμένον ὑπὸ τοῦ βαυαρικοῦ κράτους. Ὁ ἑκάστοτε ἱερεὺς διωρίζετο ὑπὸ τοῦ μητροπολίτου λαμβάνων τὸν μισθὸν αὐτοῦ ἀπὸ τοῦ προέδρου τῆς Κοινότητος καὶ τοῦ Ναοῦ. Ὁ τότε πρόεδρος ἦτο ἀνεξάρτητος, ἀνεξέλεγκτος, παμπόνηρος καὶ μὴ συνεργάσιμος μετὰ τῆς οἰκείας ἐκκλησιαστικῆς Ἀρχῆς.
Ὁ Μητροπολίτης ἀνεκάλεσεν τὸν ἱερέα. Ὁ πρόεδρος καὶ οἰ σὺν αὐτῷ εὑρέθησαν ἐπ’ ὀλίγον ἐμπερίστατοι. Ὡς παμπόνηρος ἀλώπηξ εὗρε ἄλλην λύσιν. Γερμανικὸς νόμος διὰ τὰς θρησκευτικὰς ὁμάδας ὁρίζει καὶ ταῦτα: Ὁμὰς ἐξ ἑπτὰ καὶ πλέον προσώπων δύναται νὰ ἱδρύσει οἰκείαν ἐκκλησίαν μὲ λειτουργόν, χῶρον καὶ ὀργάνωσιν. Ὁ πρόεδρος τῆς ἐνταῦθα ἐκκλησιαστικῆς κοινότητος ποιῶν χρῆσιν τοῦ νόμου τούτου προσήρτησε τὸν Ἱερὸν Ναὸν εἰς τοῦς Παλαιοημερολογίτας τῆς Ἑλλάδος ὑπὸ τὸν «Μητροπολίτην» Καλλίνικον. Μέγα πλῆγμα διὰ τὸν Ἑλληνισμὸν τοῦ Μονάχου καὶ τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν. Ἐπὶ 23 ἔτη ὁ κατακρατηθείς Ναὸς ὑπελειτούργει. Ἐλάχιστον τὸ ἐκκλησίασμα, μόνον οἱ περί αὐτόν εὐάριθμοι.
Ἐπὶ 16 ἔτη εἴχομεν ἐμπλακῆ εἰς δικαστικοὺς ἀγῶνας. Τὰ τελευταῖα ἓξ ἔτη τὸ βάρος τοῦ δικαστικοῦ ἀγῶνος ἐβάστασεν ὁ ἔμπονος καὶ ἀκοίμητος π. Ἀπόστολος Μαλαμούσης. Ἡ ὅλη ὑπόθεσις ἔληξεν ὑπὲρ ἡμῶν. Ἀπελευθέρωσις, ἀνακούφισις δι’ ὅλους καὶ πρὸ πάντων διὰ τοὺς πολλὰ κοπιάσαντας καὶ τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν. Εὐτυχῶς εἴχομεν ἐξασφαλίσει τὴν φιλοξενίαν, ἐπὶ μικρῷ ἐνοικίῳ, δύο ἄλλων Ναῶν.
Ὁ πληθυσμὸς τῶν Ἑλλήνων εἰς Μόναχον καὶ περίχωρα ἠρίθμει πλέον τῶν τριάκοντα χιλιάδων. Ὁ θερισμὸς πολύς, οἱ ἐργάται, τὰ οἰκονομικὰ καὶ ἄλλα χρήσιμα μέσα ὀλίγα. Ὁ π. Δημήτριος ἦτο ὀργανωτικὸς νοῦς. Εὗρε συνεργάτας εὐγενεῖς ἐπιστήμονας, διαθέτοντας γνωριμίας καὶ κῦρος παρὰ ταῖς Γερμανικαῖς Ἀρχαῖς. Ἐπίσης κατήρτισεν ὁμάδας προθύμων ἀνθρώπων, ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν ὡς ἐκκλησιαστικῶν ἐπιτρόπων, Ὀρθοδόξου διακονίας καὶ ἄλλων ὑπηρεσιῶν εἰς τὰς ἐνορίας. Ἐξεῦρε γραφεῖα καὶ αἴθουσαν διὰ συγκεντρώσεις, κατηχητικὰ μαθήματα, διαλέξεις καὶ γενικῶς συναντήσεις. Ἡ δὲ πρόσβασις εἰς τὰ σχολεῖα Δημοτικά–Γυμνάσια–Λύκεια εἶχεν ἀγαθὰ ἀποτελέσματα. Πολλοὶ μαθηταὶ προσῆλθον. Αἱ τρεῖς βαθμῖδες τῶν Κατηχητικῶν ἐλειτούργουν, ἐν εὐλογίαις Κυρίου, κατὰ πᾶν Σάββατον καὶ Κυριακήν. Ἀλλὰ καὶ κατὰ τὰς καθημερινὰς προσήρχοντο φοιτηταὶ καὶ μαθηταὶ πρὸς ἰδίαν μελέτην, ἡσυχίαν καὶ ἀναψυχήν. Μεταξὺ τῶν συνεργατῶν καὶ ὁ εὐλαβὴς καὶ λίαν κατηρτισμένος καθηγητὴς φιλόλογος–θεολόγος κ. Εὐστράτιος Πεπές, πολλὰ προσενεγκὼν εἰς τὸ κατηχητικὸν ἔργον, καὶ ἄλλοι πρόθυμοι. Κύριος ἀνταποδώσῃ αὐτοῖς κατὰ τὴν καρδίαν καὶ τὰ ἔργα αὐτῶν!
Ἀεικίνητος ὡς ἦτο ὁ π. Δημήτριος περιήρχετο οὐ μόνον τὰς ἐν τῇ κυρίᾳ πόλει ἐνορίας ἀλλὰ καὶ τὰς τῶν προαστείων. Ἡ δὲ παρουσία αὐτοῦ ὡς καθηγητοῦ θεολόγου ἐν τοῖς Λυκείοις τοῦ Μονάχου ὑπῆρξεν εὐεργετικὴ καὶ προσείλκυε τοὺς νέους εἰς τὸ Πνευματικὸν Κέντρον κατηχήσεως. Περίφημα καὶ τὰ χορευτικὰ συγκροτήματα τὰ ὁποῖα μετὰ πολλῆς προθυμίας καὶ κόπων κατήρτισαν τὸ ζεῦγος Γυμναστῶν καθηγητῶν Δημητρίου καὶ Μαρίας Καζάκου.
Συμπαραστάται καὶ συνεργάται τοῦ π. Δημητρίου ὑπῆρξαν καὶ οἱ ἐνταῦθα εὐλαβεῖς καὶ πρόθυμοι συγκληρικοί. Ἡ τοπικὴ Ἐκκλησία ἐν Μονάχῳ καὶ περιχώροις διωργανώθη ἐπὶ τὸ ἀρτιώτερον. Τρεῖς ἐνορίαι ἐν τῇ πόλει καὶ ἄλλαι εἰς ἄλλας μικροτέρας πόλεις, πέντε ἢ ἕξ. Λειτουργικὴ καὶ κατηχητικὴ ζωή, συγκεντρώσεις, διαλέξεις, ὁμιλίαι καί ἐκτὸς λατρείας. Ὁ εὐαγγελισμὸς ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ δὲν ἔχει τέλος. Οἱ πάντες ἔχομεν ἐλλείψεις καὶ ἐπιδράσεις ἐκ τοῦ ἔξωθεν ἁμαρτωλοῦ περιβάλλοντος, κοσμικοῦ ἀθέου καί ἀδιαφόρου ἐνίοτε. Δυστυχῶς οἱ πολλοὶ, αὐτὴν τὴν πορείαν ἀκολουθοῦν. Ἡ Ἐκκλησία ὅμως, τῆς ὁποίας κεφαλὴ εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἔχει πάντοτε ἀνοικτὰς τὰς πύλας καὶ τὰς ἀγκάλας καὶ ἐν ἀγάπῃ προσκαλεῖ πάντας: «Δεῦτε πάντες οἱ πεφορτισμένοι κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς».
Ἐκ τῆς ἐκκλησιαστικῆς πείρας γνωρίζομεν ὅτι ἄνθρωποι μακρὰν τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας εἴς τινα στιγμήν, θείῳ νύγματι, ἀφυπνίσθησαν, μετενόησαν καὶ ἐσώθησαν: «Μεγάλη χαρὰ γίνεται ἐν τῷ οὐρανῷ ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι».
(ε) Μητροπολίτης Γερμανίας Αὐγουστῖνος – Ἐπίσκοπος Θερμῶν Δημήτριος
Τῇ 29ῃ Σεπτεμβρίου 1980 ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἐκλέγει νέον Μητροπολίτην Γερμανίας τὸν μέχρι τότε βοηθὸν ἐπίσκοπον Ἐλαίας Αὐγουστῖνον, νέον μόλις 42 ἐτῶν, διαθέτοντα λιπαρὰν μόρφωσιν, ἱκανὰ διοικητικὰ προσόντα, γνώστην τῆς γερμανικῆς γλώσσης, τῆς τῶν Γερμανῶν νοοτροπίας καὶ γενικῶς τῶν γερμανικῶν πραγμάτων. Ταῦτα λίαν χρήσιμα ἐχέγγυα. Ζῶμεν ἐν μέσῳ λαοῦ διαθέτοντος οἰκονομικὴν εὐρωστίαν καὶ ὑψηλὸν τεχνικὸν πολιτισμὸν ἀλλὰ καὶ ἀλλοδόξου, μὴ γνωρίζοντος καὶ μὴ κατανοοῦντος, κατὰ τὸ πλεῖστον, τὰ τῆς ὀρθοδοξίας ἡμέτερα. Ὅμως ἡ πρὸς ἡμᾶς αὐτῶν συμπεριφορὰ καὶ τῶν δύο «Ἐκκλησιῶν» ὑπῆρξε πάντοτε φιλικὴ καὶ ἐξυπηρετικὴ. Ὑπάρχουν τινὲς ἐξ ἡμῶν βλέποντες καὶ ὕπουλον ἐκμετάλλευσιν. Δυνατὸν καὶ πιθανόν. Ποῖοι ἐξαιροῦνται ἐκ ταύτης τῆς καταστάσεως; Τὸ ὑπερήφανον γένος τῶν Ἑλλήνων; Γνωρίζετε… Ἡμεῖς ὡς ἄλλαι μέλισσαι ἂς λαμβάνωμεν τὸ νέκταρ καὶ ἐκ μέσου τῶν ἀκανθῶν.
Ἐκ τῆς ἐνταῦθα συνυπάρξεως ἡμεῖς ἐλάβομεν καὶ λαμβάνομεν ἀλλὰ καὶ ἐδώκαμεν καὶ δίδομεν, ἐκ τῶν κόπων καὶ τῆς ἐργασίας ἡμῶν. Τὰ σπουδαιότερα ἡμέτερα εἶναι τὰ πνευματικὰ δῶρα σοφίας καὶ πολιτισμοῦ ἀπὸ τῶν ἀρχαιοτάτων ἀλλὰ καὶ χριστιανικῶν χρόνων. Οἱ πνευματικῶς ὑψηλὰ ἱστάμενοι, πολιτικοί, κοινωνικοὶ καὶ ἐκκλησιαστικοὶ παράγοντες γνωρίζουν καὶ ἐκτιμοῦν τὴν γνησιότητα καὶ πνευματικότητα τῆς ἡμετέρας θύραθεν ἀλλά καὶ ὀρθοδόξου σοφίας ὡς πολύτιμον θησαυρόν. Ἀναζητοῦν, καταρτίζονται καὶ ἐπιθυμοῦν τὴν μεθ’ ἡμῶν ἀναστροφὴν καὶ κοινωνίαν.
Ἓν παράδειγμα. Ὁ ἐσχάτως ἁγιογραφηθεὶς Ἱερὸς Ναὸς τῶν Ἁγίων Πάντων Μονάχου. Οὗτος ἔχει ἐγγραφῆ εἰς τὴν βίβλον τοῦ Ὑπουργείου Πολιτισμοῦ, ὡς μνημεῖον πολιτισμοῦ. Ὁμάδες Γερμανῶν καὶ μάλιστα μαθητῶν ἐπισκέπτονται, θαυμάζουν, μανθάνουν ἀπὸ τῆς ξεναγήσεως. Βεβαίως ἐλάχιστοι ἔχουν προσχωρήσει εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν. Γνωρίζουν ὅμως ὅτι ὑπάρχομεν καὶ εἴμεθα μία ζῶσα Ἐκκλησία. Καὶ τοῦτο εἶναι κέρδος. Φαντασθῆτε ἐὰν ὅλαι αἱ κατὰ τόπους ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι καὶ αἱ τῆς διασπορᾶς εἴχομεν μίαν πνευματικὴν καὶ εὐλογημένην ἑνότητα καὶ φωνήν. Τὰ ἀποτελέσματα θὰ ἦσαν πλέον εὐλογημένα καὶ καρποφόρα. Ὁ πειρασμὸς οὐ καθεύδει· πάντοτε σπείρει ζιζάνια εἰς τὸν τῆς Ἐκκλησίας ἀγρόν. Ἐλπίζομεν ὅπως ὁ Κύριος δώσῃ ἀνάνηψιν, εὐλογίαν καὶ σωτηρίαν.
Ὁ νεοεκλεγεὶς Μητροπολίτης Αὐγουστῖνος εὑρισκόμενος ἐν Φαναρίῳ προέτεινεν ὡς βοηθοὺς αὐτοῦ Ἐπισκόπους τοὺς ἀρχιμανδρίτας π. Χρυσόστομον Δημητριάδην μὲ τὸν τίτλον Παμφίλου καὶ περιφέρειαν τὸ Ἁννόβερον καὶ τὸν ἀρχιμανδρίτην π. Δημήτριον Γρόλλιον, μὲ κέντρο τὸ Μόναχον καὶ τὴν Βαυαρίαν. Ἡ χειροτονία τοῦ πρώτου ἐγένετο τῇ 8ῃ Νοεμβρίου 1980 (ἁγίων Ταξιαρχῶν) καὶ τοῦ δευτέρου τῇ 9ῃ Νοεμβρίου 1980 (ἁγίου Νεκταρίου). Ὁ θεοφιλέστατος π. Δημήτριος μετὰ τοῦ ἰδίου ζήλου καὶ πλέον ηὐξημένου κύρους ἐπεδόθη εἰς τὸ ποιμαντικὸν καὶ εὐαγγελικὸν ἔργον καθ’ ὅλην τὴν περιφέρειαν τῆς Βαυαρίας, ἀλλὰ καὶ καθ’ ὅλην τὴν Γερμανίαν, ὅπου ὑπὸ τῶν ἱερέων καὶ συμβούλων ἐκαλεῖτο. Τὸ ὅλον ἔργον ἐπετελεῖτο τῇ εὐλογίᾳ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου Γερμανίας κ. Αὐγουστίνου ἐν συνεργασίᾳ ἐλευθερίας. Κατὰ τὸν ἴδιον τρόπον, ζῆλον καὶ κατ’ ἰδίαν ἱκανότητα εἰργάζοντο καὶ ἐργάζονται μέχρι τῆς σήμερον οἱ ποιμένες καὶ συνεργάται. Ὁ Σεβασμιώτατος, οἱ Ἐπίσκοποι καὶ ὅλοι οἱ κληρικοί. Δι’ ὅλων τῶν ἁγιαστικῶν μέσων τῆς σωτηρίας συμπαρίστανται εἰς τὴν σεπτὴν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, τὸν ἄνθρωπον, διανύοντες ἐνίοτε πολλὰ χιλιόμετρα.
Χάριτι Θεοῦ καὶ ἐνεργείαις τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αὐγουστίνου ἀπεκτήθησαν περὶ τοὺς ἑξήκοντα (60) Ἱεροί Ναοί καθ’ ὅλην τὴν ἐπικράτειαν εἰς τὰς κεντρικὰς πόλεις. Μέγα τὸ ἐπίτευγμα καὶ πολλὴ ἡ ἀνακούφισις. Τὸ πρόβλημα παραμένει εἰς τὰ περίχωρα ἀλλὰ δὲν ἐγκαταλείπονται οἱ ἐκεῖ κατοικοῦντες Χριστιανοί. Φερέοικοι καὶ εὐσυνείδητοι οἱ ἱερεῖς εὑρίσκουν τρόπους καὶ χρόνον καὶ ἐξυπηρετοῦν καὶ αὐτὸ τὸ ποίμνιον.
στ) Ἐπιστροφὴ τοῦ Θεοφιλεστάτου εἰς τὴν πατρίδα καὶ ἵδρυσις τοῦ «Παιδικοῦ χωριοῦ»
Εἴκοσι καὶ ἓν (21) ἔτη ἡ ἐνταῦθα θητεία (1980-2001) τοῦ Θεοφιλεστάτου π. Δημητρίου. Ἤδη τὰ πρῶτα σημεῖα κλονισμοῦ ὑγείας ἐφάνησαν εἰς τὸν ὀργανισμὸν αὐτοῦ. Διὸ καὶ ᾐτήσατο ἀπὸ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αὐγουστίνου τὴν ἀπόλυσιν ἐκ τῶν καθηκόντων αὐτοῦ καὶ τὴν ἐπιστροφὴν εἰς τὴν διαθέτουσαν καλλιτέρας κλιματικὰς συνθήκας φιλτάτην ἡμῶν πατρίδα καὶ συγκεκριμένως εἰς τὴν ἔνδοξον Θεσσαλονίκην καὶ τὴν γενέτειραν αὐτοῦ ὡραίαν Ὄσσαν.
Παρὰ ταῦτα ἦτο πνεῦμα ἀνήσυχον καὶ οὐχὶ ἄνθρωπος τῆς ἀπραξίας. Ἐσκέφθη καὶ ἐνδιεφέρθη διὰ τὴν στέγασιν, περίθαλψιν καὶ μόρφωσιν παιδίων προβληματικῶν οἰκογενειῶν. Κατώρθωσε καὶ ἵδρυσε, μετὰ πολλῶν κόπων ἀλλὰ τῇ συνδρομῇ προθύμων συνεργατῶν καὶ συνδρομητῶν, εἰς ὡραῖον τόπον παρὰ τὸ Φίλυρον Θεσσαλονίκης, τὸ «Παιδικὸ Χωριὸ Βορείου Ἑλλάδος», τὸ περιθάλπον μέχρι τῆς σήμερα πολλὰ παιδία. Αἱ ἀντοχαὶ ὅμως δὲν εἶναι ἀκλόνητοι. Ἐὰν διὰ μίαν οἰκογένειαν μὲ ἕν, δύο ἢ τρία τέκνα ἡ ὅλη ἀνατροφὴ εἶναι ἐπίπονος, πολλῷ δὲ μᾶλλον δι’ ἀνομοιογενῆ καὶ πολυπληθῆ οἰκογένειαν, ὡς εἶναι τὰ λεγόμενα εὐαγῆ(;) ἱδρύματα. Ἐνίοτε τὰ μεγαλύτερα προβλήματα καὶ κόπους παρέχουν τὰ μεγάλα «παιδία», σύμβουλοι καὶ συνεργάται οἱ μὴ διαθέτοντες, κατὰ τὸ πλεῖστον χριστιανικὸν φρόνημα ἀλλὰ ἐγωιστικὸν καὶ ὀθνεῖον. Ἐνίοτε δέ ἀνωφελές, ἄδικον καὶ ὀδυνηρόν. Ἀπεχώρησε μετὰ τετραετίαν.
ζ) Ἵδρυσις Ἡσυχαστηρίου Ἁγίων Ἐφραὶμ νεομάρτυρος καὶ Ἐπισκόπου ὁμολογητοῦ Ἁγίου Λουκᾶ τοῦ ἰατροῦ, τοῦ Ρώσου
Μετὰ πολλῶν κόπων ἵδρυσε παρὰ τὴν Ὄσσαν, ἐπ’ ὀνόματι τῶν ἀνωτέρω σημειουμένων ἁγίων, Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον. Πράγματι ἓν ἱερὸν Σεμνεῖον ἐντὸς ὡραίου καὶ φυσικοῦ περιβάλλοντος, πνευματικὸν κόσμημα. Ἐνταῦθα παρέμενε τὴν τελευταῖα 15ετίαν. Ἐπὶ διετίαν ἐφιλοξένησε, εἰς κατασκήνωσιν τοῦ ὡραίου τούτου περιβάλλοντος, ὁμάδας νέων καὶ νεανίδων Ῥουμάνων, τῇ συνοδείᾳ τοῦ τότε διακόνου καὶ ἑλληνομαθοῦς π. Ῥαφαήλ.
η) Ἐκλογὴ εἰς Μητροπολίτην Μετρῶν καὶ Ἀθύρων
Ἡ Αὐτοῦ Θειοτάτη Παναγιότης, ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἐκτιμήσας τὸ ἦθος, τὴν προσωπικότητα ὡς καὶ τὸ ὅλον αὐτοῦ ἔργον καὶ τὴν ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ προσφορὰν τοῦ Θερμῶν Δημητρίου, συσκεφθεὶς μετὰ τῆς περὶ αὐτὸν Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου, ἀνύψωσαν αὐτὸν ψήφοις κανονικαῖς εἰς τὴν τάξιν τῶν ἐν ἐνεργείᾳ Μητροπολιτῶν ἐκλέξαντες αὐτὸν εἰς Μητροπολίτην τῆς παρὰ τὴν Προποντίδα κειμένης ἐπαρχίας Μετρῶν καὶ Ἀθύρων. Εἰς τὴν Περιφέρειαν Κεντρικῆς Μακεδονίας ὑπάρχουσιν αἱ κωμοπόλεις τῶν Ἀθύρων καὶ τῆς Γεφύρας, ἱδρυθεῖσαι ὑπὸ προσφύγων προερχομένων ἐκ τῶν Παλαιῶν Ἀθύρων καὶ τῶν Μετρῶν ἀντιστοίχως. Ὁ σεβασμιώτατος Δημήτριος, ὡς νέος Μητροπολίτης Μετρῶν καὶ Ἀθύρων, ἐσκέφθη νὰ ἐπισκεφθῆ καὶ νὰ εὐλογήση καὶ τοὺς ἀπογόνους τῆς λαχούσης αὐτῷ Μητροπόλεως. Ἐπεσκέφθη λοιπὸν καὶ ἐλειτούργησε, τῇ ἀδείᾳ τῶν οἰκείων Μητροπολιτῶν, εἰς τοὺς ἐνοριακοὺς ναοὺς τῶν ἀνωτέρω κωμοπόλεων. Οἱ ἐκκλησιαζόμενοι ᾐσθάνθησαν μεγάλην χαρὰν καὶ συγκίνησιν, ἰδίως ὅταν ἐψάλλετο ἡ φήμη αὐτοῦ. Καίτοι ἄνθρωποι τῆς δευτέρας ἢ τρίτης γενεᾶς, ἐθεώρησαν αὐτὸν ὡς ἰδικόν των καὶ ἐνόμισαν τινὲς ὅτι θὰ παραμείνη μονίμως παρ’ αὐτοῖς. Οὕτως ἐπαληθεύεται ἅπαξ ἔτι ὅτι ὁ πνευματικὸς καὶ ἐξ αἵματος δεσμὸς ἐστὶν ἄρρηκτος.
Τὸ ἑπόμενον ἔτος ἐκλήθη ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ὡς συνοδικὸς σύνεδρος εἰς τὴν Πατριαρχικὴν Σύνοδον ἐπὶ ἓν ἔτος. Τιμὴ ἀλλὰ καὶ εὐθύνη.
θ) Κοίμησις αὐτοῦ τῇ 22ᾳ Ὀκτωβρίου 2023
Ἡ εἴδησις τῆς ὀλιγοημέρου βαρείας ἀσθενείας αὐτοῦ καὶ ἡ πρόωρος ἐκδημία ᾐφνιδίασεν καὶ ἐλύπησεν ἡμᾶς βαθύτατα. Ἀπῆλθε τοῦ κόσμου τούτου ἀπροσδοκήτως. Εἶχε προβλήματα ὑγείας, οὐχὶ ὅμως ὀδυνηρά, οὔτε προειδοποιητικὰ δι’ ἐπικειμένην ἔξοδον. Μετέστησεν ἐκ τῶν τῇδε ὁ Κύριος εἰς τὴν αἰωνιότητα.
Ἡ ἐξόδιος Ἱερά Ἀκουλουθία ἐτελέσθη εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, ἐν πάσῃ ἱεροπρεπείᾳ καί ἐκκλησιαστικῇ τάξει, τῇ ἐπιμελείᾳ καί ἐπιστασίᾳ τοῦ Ἱερατικῶς Προϊσταμένου Ἀρχιμ. π. Νικολάου Παπαγεωργίου, τοῦ ἀπό πολλῶν ἐτῶν ἀφωσιωμένου καί πνευματικοῦ συνεργάτου τοῦ Μακαριστοῦ.
Κατ‘ αὐτήν ἔλαβον μέρος οἰ Ἀρχιερεῖς:
Βρυούλων Παντελεήμων, προεξάρχων, ἐκ τῆς οἰκείας πνευματικῆς οἰκογενείας, μετά τοῦ ἀπελθόντος, προερχόμενος.
Συμπαρέστησαν δέ Αὐτῷ οἱ Σεβασμιώτατοι Μητροπολίται:
Μιλήτου κ. Ἀπόστολος, (Η)Γουμενίσσης κ. Δημήτριος,
Ἐδέσσης κ. Ἰωήλ, Σερβίων και Κοζάνης κ. Παῦλος,
Γρεβενῶν κ. Δαβίδ, Νέας Κρήνης κ. Ἰουστῖνος,
Φιλίππων κ. Στέφανος, Λαγκαδᾶ κ. Πλάτων,
Κιλκισίου κ. Βαρθολομαῖος καί ὁ Ἐπίσκοπος Ἀμορίου κ. Νικηφόρος.
Ἐπί τοῦ Ἀρχιερατικοῦ Θρόνου ἵστατο ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Κ. Βαρθολομαίου, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νεαπόλεως κ. Βαρνάβας.
Παρέστη συμπροσευχόμενος ὁ Σεβαστμιώτατος Κρήτης κ. Εὐγένιος.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γερμανίας παρέστησαν ὁ Ἀρχιμ. Πέτρος Κλίτς, Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος Βαυαρίας, ὠς ἐκπρόσωπος τοῦ Σεβ. Μ. Γερμανίας κ. Αὐγουστίνου, ὅστις καί ἀπηύθηνε σύντομον προσλαλιάν, ὁ Ἀρχιμ. π. Γεώργιος Σιῶμος, Ἱ. Προϊστάμενος τοῦ Ἱ.Ν. Ἁγίων Πάντων Μονάχου καί ὁ Διάκονος π. Νικόλαος Τζώρτζης.
Σεπτῇ Πατριαρχικῇ ἐντολῇ ὁ ἐνταφιασμὸς τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Δημητρίου ἐγένετο εἰς τὸν ἱερὸν χῶρον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βλαταίων, ὄπισθεν τοῦ Ἱεροῦ Βήματος, εἰς τὴν ἄνω Θεσσαλονίκην. Αὐτόθι εὑρίσκεται καὶ τὸ μνημεῖον μετὰ τῶν, προπολλῶν ἐτῶν ἀνακομισθέντων σεπτῶν λειψάνων, τοῦ μακαριστοῦ καὶ Σεπτοῦ Γέροντος ἡμῶν, Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Παντελεήμονος Α' Παπαγεωργίου. Μία ἐπανασυνάντησις πατρὸς καὶ υἱοῦ ἐν πνεύματι, ἔστω καὶ κατ‘ αὐτὸν τὸν τρόπον. Ἐλπίζω καὶ εὔχομαι καί εἰς τὴν αἰὼνιον πνευματικὴν οὐράνιον συνάντησιν.
Ἀναπαύοι αὐτούς ὁ Κύριος εἰς τὸ λαμπρὸν Αὐτοῦ Βασίλειον, εὐφραινομένους μετὰ τῶν ἀγγέλων καὶ ἁγίων. «Μακάριοι οἱ ἐν Κυρίῳ ἀποθνήσκοντες… τὰ γὰρ ἔργα αὐτῶν ἀκολουθεῖ μετ’ αὐτῶν» (Ἀποκ. ιδ΄, 13).
Τεσσαρακονθήμερα μνημόσυνα ἐτελέσθησαν:
(α) τὴν 30ὴν Νοεμβρίου, μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου, ἐπὶ τῇ συμπληρώσει ἀκριβῶς τεσσαράκοντα ἡμερῶν ἐν τῷ ἐν Ὄσσῃ Ἱερῷ Ἡσυχαστηρίῳ τῶν ἁγίων Ἐφραὶμ καὶ Λουκᾶ καὶ ἐν τῷ Ἱερῷ Ναῷ Ἁγίων Πάντων Μονάχου.
(β) τὴν 2αν Δεκεμβρίου Σάββατον, ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ τῶν Βλατταίων, ὅπου καὶ ὁ τάφος αὐτοῦ, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σιδηροκάστρου κ. Μακαρίου καὶ συλλειτουργούντων τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαγκαδᾶ κ. Πλάτωνος καὶ τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Ἀμορίου κ. Νικηφόρου, συμπροσευχομένων τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Βρυούλων κ. Παντελεήμονος καὶ Ἀρκαλοχωρίου κ. Ἀνδρέου, ὡς καί ἐν τῷ Ἱερῷ Ναῷ τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ Μονάχου.
(γ) τὴν 3ην Δεκεμβρίου Κυριακή, ἐν τῷ ἐν Ὄσσῃ Ἱερῷ ἐνοριακῷ Ναῷ τῆς Ἁγίας Κυράννης προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βρυούλων κ. Παντελεήμονος καὶ συλλειτουργούντων τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Βεροίας κ. Παντελεήμονος καὶ Λαγκαδᾶ κ. Πλάτωνος καὶ τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Ἀμορίου κ. Νικηφόρου, ὡς καὶ ἐν τῷ Ἱερῷ Ναῷ Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Θεσσαλονίκης, ὅπου ἐτελέσθη καὶ ἡ ἐξόδιος αὐτοῦ ἀκολουθία, ἱερουργοῦντος τοῦ οἰκείου Ποιμενάρχου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Φιλοθέου.
Καθ’ ὅλην τὴν ποιμαντικὴν διακονίαν τοῦ ἀειμνήστου Ἐπισκόπου Δημητρίου ἐν τῇ Ξένῃ, συνέκδημος καὶ συνοδοιπόρος καὶ συνεργάτης ὑπῆρξε καί ἡ ἐμὴ ταπεινότης.
Τῶν Σεπτῶν και ἀειμνήστων Ἐπισκόπων και Πατέρων
Θεσσαλονίκης Παντελεήμονος
καί Μετρῶν καὶ Ἀθύρων Δημητρίου
αἰωνία ἡ μνήμη.
Ἔχοιμεν οἱ πάντες τὰς ἑαυτῶν πολυτίμους ἀρχιερατικὰς εὐχάς.
Τῷ Μακαριστῷ Μητροπολίτῃ
Μετρῶν καὶ Ἀθύρων
Κυρῷ Δημητρίῳ
Ὕμνος πρὸς Κύριον ἱκετήριος.
Ὦ Κύριε τῶν ζώντων καὶ τῶν νεκρῶν,
ἀνάπαυσον ἐν χώρᾳ τῶν Ἀγγέλων τῶν φωτεινῶν,
Δημήτριον σὸν δοῦλον Σεμνὸν Μητροπολίτην,
ἀδελφὸν καὶ πατέρα ὡς πολυεύσπλαχνος.
Εὐλαβῶς καὶ προσκυνητῶς
π. Ν.
24 Ὀκτωβρίου 2023
« Ἐάν τε ζῶμεν ἐάν τε ἀποθνήσκωμεν, τοῦ Κυρίου ἐσμέν » ( Ρωμ. ιδ', 7 – 8).
(Εἰ δυνατόν ὁ ὑμνος καί τό ρητόν νά γραφούν καί νά τεθούν ἐπί τοῦ τάφου.)
Τῇ ἐπιστασίᾳ καί φροντίδι τοῦ ἀρχιμ. π. Νικολάου Παπαγεωργίου θά τυπωθῇ τευχίδιον εἰς τό ὁποῖον θά φιλοξενηθοῦν κείμενα ὑπό πνευματικῶν ἀδελφῶν, φίλων, γνωστῶν καί συνεργατῶν τοῦ μακαριστοῦ Μ. Δημητρίου.
Στη Θεία Λειτουργία στους Αγίους Πάντες
„Nιώθω συγκινημένος ότι η Ενορία είναι γεμάτη, παρά τη ζεστή μέρα και το γεγονός ότι οι περισσότεροι ετοιμάζεστε για τις καλοκαιρινές σας διακοπές“, επισήμανε ο Επίσκοπος Θερμών Δημήτριος, πλέον ως Μητροπολίτης Μετρών και Αθύρων, στη σημερινή του Θεία Λειτουργία στους Αγίους Πάντες.
Στην Θεία Λειτουργία όπου βρέθηκαν και αρκετοί πρώην μαθητές του αναφέρθηκε και στο νηπιαγωγείο της Εκκλησίας αλλά κυρίως στη συμμετοχή πολλών νέων ανθρώπων στη ζωή της Εκκλησίας συγχαίροντας τον Αρχιμανδρίτη Γεώργιο Σιώμο για το έργο του.
Ο Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Σιώμος στο κλείσιμο της Θείας Λειτουργίας ανέφερε ότι „χαιρόμαστε πολύ και αποτελεί τιμή μας η παρουσία σας αλλά δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι σήμερα είστε στο „σπίτι σας“.
Ο Αρχιμανδρίτης Σιώμος αναφέρθηκε στην μεγάλη προσφορά που είχαν ο Μητροπολίτης Δημήτριος αλλά και ο πατήρ Νικόλαος στο να βρίσκεται η Ενορία των Αγίων Πάντων και γενικότερα η Ορθόδοξη Εκκλησία στο Μόναχο στο υψηλό επίπεδο που βρίσκεται σήμερα.