Δοξολογία στη Σαλβάτορκιρχε και στον Ι.Ν. Αγίων Πάντων Μονάχου για την Εθνική Εορτή της 25ης Μαρτίου 1821
Με ιδιαίτερη επισημότητα και μεγαλοπρέπεια εορτάστηκε στις 25 Μαρτίου 2021 στην ηλιόλουστη και γαλανόλευκη Αθήνα του Ίζαρ (Μόναχο) η Εθνική Εορτή της 25ης Μαρτίου 1821 και η επέτειος των 200 χρόνων από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης.
Α) Στον ιστορικό Ναό της Σαλβάτορκιρχε μετά τη Θεία Λειτουργία για την μεγάλη εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, έλαβε χώρα η καθιερωμένη Δοξολογία για την Εθνική μας Επέτειο.
Την ακολουθία τέλεσαν ο Αρχιερατικός Επίτροπος της Βαυαρίας και προἳστάμενος της Ενορίας της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Μονάχου (Σαλβάτορκιρχε), Αρχιμανδρίτης Πέτρος Κλιτς και ο Πρωτοπρεσβύτερος Απόστολος Μαλαμούσης, Αρχιερατικός Επιτετραμμένος για τις δημόσιες σχέσεις με τη Βαυαρική Πολιτεία.
Έψαλλαν ο Πρωτοψάλτης της Ιεράς Μητροπόλεως Γερμανίας και Πρόεδρος του Τμήματος Ορθοδόξου Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο Μονάχου, ελλογιμώτατος κ. Κωνσταντίνος Νικολακόπουλος και ο κ. Νικόλαος Λαμπρινάκος.
Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε ο Γενικός Πρόξενος κ. Βασίλειος Γκουλούσης, ο οποίος στη βαθυστόχαστη ομιλία του αναφέρθηκε στη διαχρονική πορεία του Ελληνικού Κράτους και στη σύγχρονη υπόστασή του. Με την ευγενή παραχώρηση του κ. Γενικού Προξένου επισυνάπτουμε τον χαιρετισμό του.
Μετά την ομιλία του Γενικού Προξένου η μαθήτρια της Γ΄τάξης του „Ελληνικού Λυκείου Μονάχου Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή“ Αναστασία Ραφαέλα Τζιάστα με περισσή χάρη, ορθοφωνία, σωστή απαγγελία και άψογη θεατρική απόδοση ανέγνωσε κείμενα σχετικά με το 1821 όπως λ.χ. από Διονύσιο Σολωμό, Ανδρέα Κάλβο, Θούριο Ρήγα, απομνημονεύματα Μακρυγιάννη, το “Ύστατο Χαίρε“ από το χορό του Ζαλόγγου, και το Δημοτικό για τη Λένω Μπότσαρη. Επίσης ανέγνωσε ονόματα ηρώων και αγωνιστών που είναι γραμμένα στα Προπύλαια του Μονάχου, τονίζοντας με τον τρόπο αυτό την πολιτιστική και ιστορική γέφυρα μεταξύ Ελλάδος και Αθήνας του Ίζαρ (Μονάχου). Τα κείμενα επιμελήθηκε η φιλόλογος καθηγήτρια του Λυκείου κ. Μαρία Γραφιαδέλλη.
Στον πατέρα της Αναστασίας Ραφαέλας μακαριστό Πέτρο που απεβίωσε στο Μόναχο μπροστά από 40 ημέρες ευχόμαστε „Αιωνία του η μνήμη“ και σ΄όλη την οικογένεια δύναμη, κουράγιο και υπομονή.
Λόγω των επιβεβλημένων μέτρων της Βαυαρικής Πολιτείας για την προστασία μας από τον κορωνοἳό επετράπη η παρουσία στο Ναό μικρής αντιπροσωπείας της Παροικίας μας. Παρέστησαν με ελληνικές σημαίες αντιπροσωπείες των σχολείων Μοναχου (Δημοτικό, Γυμνάσιο Λύκειο) με τους συνοδούς εκπαιδευτικούς των, ο πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων Λυκείου κ. Ιωάννης Καρακατσάνης, ο πρόεδρος της Ελληνικής Ακαδημίας Μονάχου κ. Σταύρος Κωσταντινίδης, η καθηγήτρια στο Τμήμα Νεοελληνικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Μονάχου κ. Λίλια Διαμαντοπούλου, η αρχαιολόγος-φιλόλογος κ. Μαρία Νικολακοπούλου κ.α.
Β) Επίσης και στον ιερό Ναό των Αγίων Πάντων Μονάχου τελέστηκε μετά τη Θεία Λειτουργία η Δοξολογία της Εθνικής Επετείου της 25ης Μαρτίου από τον προἳστάμενο της Ενορίας Αρχιμανδρίτη Γεώργιο Σιώμο, τον Πρωτοπρεσβύτερο Γεώργιο Βλέτση και τον ιεροδιάκονο Νικόλαο Τζώρτζη. Έψαλλε ο καθηγητής του Τμήματος Ορθοδόξου Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο Μονάχου, ελλογιμώτατος Αθανάσιος Βλέτσης. Τον επίκαιρο λόγο εκφώνησε η μαθήτρια Ελένη Προβίδα της 9ης τάξης του 1ου Γυμνασίου Μονάχου, ενώ τον χαιρετισμό της Πολιτείας μετέφερε η αναπληρώτρια Συντονίστρια Εκπαίδευσης Μονάχου κ. Σπυριδούλα Μπέση.Παρέστησαν με σημαίες αντιπροσωπείες της μαθητιώσας νεολαίας του 1ου και 2ου Δημοτικών Σχολείων και του 1ου Γυμνασίου, με συνοδεία διεθυντών και εκπαιδευτικών.
Λόγω της κρίσης με τον κορωνοἳό δεν επετράπη στις Ενορίες μας να παραθέσουν μετά τις Δοξολογίες την καθιερωμένη δεξίωση.
Ως μικρή ανάμνηση της Έναρξης της Επανάστασης του 1821 επισυνάπτω - με ευγενή παραχώρηση της κ. Ελένης Νταλάσσου (Μόναχο)- μερικά ιστορικά γραμματόσημα που σχετίζονται με το γεγονός της παλιγγενεσίας μας.
Χαιρετισμός του Γενικού Προξένου κ. Βασιλείου Γκουλούση
(με την ευγενή παραχώρηση του Γενικού Προξένου)
Συμπατριώτες και Φίλοι,
Είθισται σε επετείους να αναλωνόμαστε σε μηχανικές επαναλήψεις περί των γεγονότων και λόγους που εξαντλούν συχνά το ακροατήριο. Θα αποκλίνω λίγο αφενός διότι τα γεγονότα είναι (ή θα όφειλαν να είναι) λίγο - πολύ γνωστά κι αφετέρου διότι το να τα διεξέλθω αναλυτικά δεν θα απέτιε τον προσήκοντα φόρο τιμής στους πρωταγωνιστές τους, ειδικά δε σε μια συγκυρία σαν τη σημερινή (200 ακριβώς χρόνια μετά). Άλλωστε , συνιστά εδραία πεποίθησή μου πως η παιδαγωγική αξία της ιστορίας αποδυναμώνεται, αν δεν αντλήσουμε από την τελευταία συμπεράσματα χρήσιμα για το παρόν και ιδίως το μέλλον μας.
Θα ήθελα ο καθένας από εσάς να αναλογιστεί την ιδιαίτερη σημασία της στιγμής. Είμαστε εκείνοι στους οποίους έλαχε να εορτάζουν το πέρασμα της χώρας καταγωγής μας στον τρίτο της αιώνα και ουδείς εξ ημών θα βρίσκεται τριγύρω, προκειμένου να βιώσει κάτι ανάλογο.
Τα πρώτα 200 χρόνια υπήρξαν δύσκολα, ενίοτε οδυνηρά, όπως η ίδια η γέννα, μολαταύτα ασύλληπτα και ανεπανάληπτα δημιουργικά.
Αποτολμήστε να σκεφθείτε το μέγεθος του άθλου που συνετελέσθη τότε, όταν σε πείσμα των πιθανοτήτων, με τις ευρωπαϊκές Αυλές ενάντιες και τις ισορροπίες επί του πεδίου εις βάρος τους, κάποιοι αποτόλμησαν το φαινομενικά αδύνατον και το πέτυχαν: επεχείρησαν την εθνεγερσία όχι μόνο υπό την έννοια της επανάστασης αλλά της έγερσης του Έθνους, του ξυπνήματος από τον πολυετή λήθαργο της υποταγής σε έναν βάρβαρο δυνάστη.
Αγαπητοί φίλοι,
Τείνουμε συχνά να μεμψιμοιρούμε ιδιαίτερα όσοι εξ ημών διαβιούμε στην Εσπερία για πολλά χρόνια, προβαίνοντας συχνά σε άτοπες συγκρίσεις της χώρας μας με πρώην Αποικιακές Δυνάμεις ή ομοσπονδιακές συσσωματώσεις που έχουν ειδικά χαρακτηριστικά. Διερωτώμαστε, λόγου χάριν, γιατί η χώρα μας δεν είναι σαν την Αγγλία, τη Γαλλία, τη Γερμανία ή την Ελβετία.
Ξεχνούμε (εσκεμμένα ή μη) ότι η μεγαλύτερη κατάκτηση των ανθρώπων εκείνων που αγωνίστηκαν και τους οποίους τιμούμε σήμερα αλλά και των άμεσων απογόνων τους υπήρξε η κληροδότηση σε εμάς ενός νέου κράτους που παρά τις αδυναμίες του εξακολουθεί να είναι επίζηλο στη γεωγραφική περιοχή που το περικλείει· που αποτελεί το μόνο σοβαρό γεωπολιτικά εμπόδιο σε επεκτατικές κινήσεις εξ Ανατολών εξ ου και το εχθρεύονται· που λειτουργεί θεσμικά απρόσκοπτα, διαφυλάσσοντας τις δημοκρατικές του παραδόσεις και τη συνοχή του παρά τις προκλήσεις των τελευταίων δεκαετιών· που έχει επιδείξει αξιοθαύμαστη κοινωνική πρόοδο· που συνομιλεί ισότιμα με άλλους πολύ ισχυρότερούς του· που ελέγχει μέσω των πολιτών του το ¼ του παγκοσμίου εμπορικού στόλου και το ½ του κοινοτικού· που συνιστά τον αγαπημένο ταξιδιωτικό προορισμό για τριπλάσιο αριθμό ανθρώπων από ό,τι ο συνολικός πληθυσμός του κάθε χρόνο· που αποτέλεσε πηγή, και στη σύγχρονη εποχή, έμπνευσης για ζωγράφους, ποιητές, γλύπτες, φιλοσόφους, που δεν προέρχονταν από αυτό· που έχει φίλους σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, αποδεικνύοντας ότι η επιρροή και η ήπια ισχύς του ξεπερνά κατά πολύ τα στενά του σύνορα· που εν αντιθέσει με άλλους βρέθηκε πάντα, από επιλογή, στη σωστή πλευρά της σύγχρονης ιστορίας· που η ανθεκτικότητα είναι εγγεγραμμένη στο γενετικό του κώδικα.
Για όλα αυτά και πολλά ακόμη έχουμε λόγους να είμαστε υπερήφανοι για την Ελλάδα μας 200 χρόνια μετά. Χρειάζεται τώρα να την συνδράμουμε να αποκτήσει την οικονομική της αυτοδυναμία. Να της επιστρέψουμε την αγάπη και την τιμή που της αξίζει, ώστε κι αυτή ως νεαρά κορασίδα στον πίνακα του σπουδάσαντος στο Μόναχο Βρυζάκη να απλώσει στοργικά τα χέρια της να μας σκεπάσει ευγνωμονούσα. Θα παραμείνει άλλωστε εκεί αγέρωχη κι ακλόνητη περιμένοντας, όλους εμάς αλλά και τις γενεές που θα ακολουθήσουν.
Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Με ευχές
π. Απόστολος Μαλαμούσης
Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου