Του Γιώργου Μεταλληνού
Κυριακή πρωΐ σε ένα προάστιο της Αθήνας. Μία ηλιόλουστη ανοιξιάτικη μέρα.
Στον επιβλητικό ναό της περιοχής εκατοντάδες πιστοί παρακολουθούν την Θεία Λειτουργία η οποία τελείται χοροστατούντος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμου. Οι μυρωδιές από τις πασχαλιές και τις αμυγδαλιές μαζί με το θυμίαμα δημιουργούν μία ιδιαίτερη γιορταστική ατμόσφαιρα.
Στο προάυλιο της εκκλησίας, μία ομάδα ξένων απολαμβάνει το θέαμα.
Η λειτουργία τελειώνει και ο Αρχιεπίσκοπος μοιράζει στους πιστούς το αντίδωρο και την ευλογία του. Οταν η ουρά των πιστών πλησιάζει προς το τέλος αντικρύζοντας ο αρχιεπίσκοπος αυτόν που εΊναι μπροστά του αναφωνεί: Μαξ εσύ εδώ; Πότε ήρθες ; Πρέπει οπωσδήποτε να βρεθούμε. ΑΎριο το πρωΐ στην Αρχιεπισκοπή.
Ποοός ήταν ο Μαξ, η παρουσία του οποίου ξάφνιασε αλλά και χαροποίησε τον Μακαριώτατο;
Ο Max Seufferlein (Μαξ Ζοΰφερλαΐν) ευαγγελικός πάστορας και διευθυντής της υπηρεσίας ΕJSA του Διακονικού Εργου της ευαγγελικής εκκλησίας που ως γνωστόν είχε αναλάβει από το 1964 την κοινωνική μέριμνα των ελλήνων στην Γερμανία.
Με τον κ. Ιερώνυμο γνωρίστηκαν κατά την διάρκεια των μεταπτυχιακών σπουδών του στο πανεπιστήμιο του Regensburg όταν ο Max Seufferlein ήταν διευθυντής της φοιτητικής εστίας στην οποία διέμενε ο Ιερώνυμος κατά την διάρκεια των σπουδών του.
Οι επαφές και συζητήσεις για θεολογικά, ιστορικά και κοινωνικά θέματα εξελήχθησαν σε φιλικές σχέσεις οι οποίες διατηρήθηκαν και μετά το τέλος των σπουδών του αρχιεπισκόπου. Αγαπούσε τον διάλογο και την οικουμενικότητα και στις συζητήσεις τους αναζητούσαν αυτό που συνδέει τις εκκλησίες και τους ανθρώπους.
Ηταν τακτικός επισκέπτης της Μονής Οσίου Λουκά όπου ο κ. Ιερώνυμος είχε γίνει ηγούμενος.
Από την θέση του σαν διευθυντής της EJSA της οποίας αντικείμενο, στόχος και αποστολή είναι η κοινωνική εργασία και προστασία των νέων και ειδικώτερα των ΑμεΑ και με την διασυνδέσεις του στον πολιτικό και διοικητικό χώρο ήταν σε θέση να αξιοποιεί προγράμματα και να στηρίζει δομές και οργανώσεις στο έργο τους.
Έτσι λόγω των επαφών του με τον εν τω μεταξύ Μμητροπολίτη Θηβών και Λιβαδειάς Ιερώνυμο βοήθησε και στήριξε μητροπολιτικές δομές όπως τα γηροκομεία Θηβών και Λιβαδειάς,την ομάδα γυναικών Λιβαδειάς, αλλά και διάφορες μονές. Εδώ πρέπει να αναφερθεί, ότι οταν δημιουργήθηκε το πρόβλημα με τους ψυχικά ασθενείς της Λέρου προσέφερε σημαντική βοήθεια στην μετεγκατάσταση των ασθενών σε δομή της Μητρόπολης Θηβών και Λιβαδειάς.
Με τις συχνές επισκέψεις του στην Μονή Οσίου Λουκά η οποία ως γνωστόν βρίσκεται δίπλα στο μαρτυρικό Δίστομο ευαισθητοποιήθηκε ιδιαίτερα για τα γεγονότα του Διστόμου. Συμμετείχε στην συμφιλιωτική εργασία των ομάδων και οργανώσεων για την μνήμη των γεγονότων. Διευκόλινε και στήριζε την ανταλλαγή ομάδων νέων Διστόμου και Γερμανίας και συμμετείχε στις εκδηλώσεις μνήμης των γεγονότων.
Σαν υπευθυνος για την διαχείρηση της κοινωνικής εργασίας των ελλήνων στην Βαυαρία,φρόντιζε για την εκπροσώπηση των φορέων κοινωνικής εργασίας σε πανγερμανικό επίπεδο, για την εκπαίδευση και μετεκπαίδευση των κοινωνικών λειτουργών και για την σωστή λειτουργία των υπηρεσιών κοινωνικής βοήθειας .
Πέρα από την βοήθεια σε τοπικό επίπεδο, διευκόλινε και στήριζε κατά διαστήματα ενημερωτικά ταξίδια των κοινωνικών λειτουργών στην Ελλάδα, επισκεπτόταν τις περιοχές από τις οποίες προέρχοταν οι μετανάστες ώστε να γνωρίζουν οι κοινωνικοί λειτουργοί από πρώτο χέρι την επικρατούσα κατάσταση και να συμβάλλουν έτσι στην σωστή ενημέρωση σε περίπτωση επαναπατρισμού.
Επίσης οι κοινωνικοί λειτουργοί ελαμβαναν μέρος σε συσκέψεις σε υπουργεία Εργασίας, Παιδείας και οργανισμούς όπως Γενική Γραμματεία Αποδήμου Ελληνισμού και ο οργανισμός Κοινωνικών Ασφαλίσεων με σκοπό την ενημερωσή των για τα προβλήματα των μεταναστών στην Γερμανία και την εξέυρεση λύσεων.
Ο Max Seufferlein ήταν ένας ευχάριστος και πάντοτε ευδιάθετος άνθρωπος. Ηταν ένας αγνός Φιλέλλην. Αγαπούσε οτιδήποτε ελληνικό. θεωρούσε την Ελλάδα σαν δέυτερη πατριδα του και είχε μάθει ελληνικά για να μπορεί να διαβάζει ελληνική λογοτεχνία και ιστορία. Το καλλίτερο δώρο γι αυτόν ήταν Ένα βιβλίο στα ελληνικα.
Τα συνέδρια των κοινωνικών λειτουργών της Βαυαρίας θα μείνουν αλησμόνητα. Η ενημέρωση, ο συντονισμός εργασιας και η ανταλλαγή πληροφοριών και απόψεων, συνδύαζοταν με την ελληνική ατμόσφαιρα που επικρατουσε στον ελέυθερο χρόνο.
Ετσι τα συνέδρια είχαν όχι μόνον τον χαρακτήρα μιας υπηρεσιακής εκδήλωσης αλλά μιάς φιλικης και οικογενειακής συνάθροισης. Για τους έλληνες κοινωνικούς λειτουργούς της Βαυαρίας ο Max Seufferlein ήταν όχι μόνον προιστάμενος αλλά φίλος συμπαραστάτης προστάτης. Με λίγα λόγια ήταν ο δικός μας άνθρωπος.
Αιωνία του η μνήμη.
Μόναχο. Φεβρουάριος 2021. Γιώργος Μεταλληνός