Ήταν 15 Ιουνίου του 2005, είχε αρχίσει να σουρουπώνει, τίποτα δεν προμήνυε αυτή την εξέλιξη, το αντίθετο μάλιστα, ο Θεόδωρος πριν από 15 μέρες είχε ανοίξει μαγαζί με Γερμανό συνέταιρο, ένα κλειδαράδικο, και ήταν ευχαριστημένος. Από τις πρώτες έρευνες της εγκληματολογικής υπηρεσίας φάνηκε ότι οι δράστες είχαν χρησιμοποιήσει το ίδιο ακριβώς όπλο, όπως και στα 6 προηγούμενα θύματα, όλοι τους Τούρκοι μετανάστες. Η είδηση έπεσε σαν κεραυνός στην ελληνική κοινότητα του Μονάχου. Ο Θεόδωρος, μετανάστης δεύτερης γενιάς από τις Σέρρες, ήταν πολύ αγαπητός σε όλους και απόλυτα ενταγμένος στον γερμανικό τρόπο ζωής, δεν είχε διαφορές με κανέναν.
Εκείνο το βράδυ το δεύτερο τηλεφώνημα έγινε στον πρωτοπρεσβύτερο Απόστολο Μαλαμούση. Τον παρακαλούσαν να πάει στον τόπο της δολοφονίας για να διαβάσει τρισάγιο. Μέχρι σήμερα δεν έχει ξεχάσει την εικόνα που είδε.
«Πραγματικά έφτασα αμέσως, είδα ότι η περιοχή ήταν κλεισμένη από την αστυνομία, έπρεπε να παρκάρω το αυτοκίνητο κάπου πιο μακριά. Πήγα στο κατάστημα που ήταν ο μακαρίτης ξαπλωμένος κάτω στο πάτωμα και χτυπημένος με τις σφαίρες στο κεφάλι. Εκεί ήταν η αστυνομία, η εγκληματολογική υπηρεσία, η οποία έκανε έρευνα για τα ίχνη. Τους είπα ότι είμαι ιερέας και ότι θέλω να διαβάσω μια προσευχή. Οι άνθρωποι ήταν ευγενικοί απέναντί μου, σταμάτησαν αμέσως, ο υπεύθυνός τους επέτρεψε για 5 λεπτά να διακόψουν, μου είπαν πού έπρεπε να πατήσω και πού όχι για να μην ανακατευθούν τα δικά μου ίχνη με τα ίχνη των δολοφόνων και βρέθηκα μπροστά σε ένα πολύ φρικτό θέαμα, στον μακαρίτη το Θεόδωρο, με το πρόσωπο παραμορφωμένο από τις σφαίρες και μέσα σε μια λίμνη αίματος. Διάβασα το τρισάγιο. Μόλις βγήκα έξω από το κατάστημα η αστυνομία συνέχισε τη δουλειά της και παρέμεινα εκεί καμιά ώρα περίπου ώσπου ήρθαν οι άλλοι άνθρωποι, πήραν το πτώμα και το μετέφεραν εκεί που έπρεπε να το μεταφέρουν. Μετά πήγα στο σπίτι των συγγενών της μητέρας που ήταν λίγο πιο κάτω, τους έκανα λίγο παρέα. Ήμασταν όλοι αναστατωμένοι. Προσπαθούσα από ποιμαντικής πλευράς να τους στηρίξω όσο μπορούσα κι εγώ. Γιατί και για μένα μετά από αυτό το θέαμα που είδα, με το παραμορφωμένο πρόσωπο δεν ήταν εύκολο να βρω κι εγώ λόγια παρηγοριάς».
Η Οδύσσεια
Από την επομένη ξεκινά μια πραγματική Οδύσσεια για τους γονείς του θύματος και του αδελφού του Γαβριήλ. Ανακρίσεις επί ανακρίσεων και ατέλειωτες ερωτήσεις για επαφές του θύματος με το οργανωμένο έγκλημα, με εμπόρους ναρκωτικών και όπλων, με κυκλώματα πορνείας, με χαρτοπαιξία, με την τουρκική μαφία, ακόμη και με το PKK.
Οι υποψίες εστιάζονταν ακόμη και στη γυναίκα του, προσπαθούσαν να της αποσπάσουν την ομολογία ότι εκείνη έβαλε να τον σκοτώσουν. Τις δύο του κόρες τις ρωτούσαν, αν ο πατέρας του τις βίαζε, αν είχε άλλες γυναίκες. Στο ίδιο πνεύμα και οι ανακρίσεις με τον αδελφό του, τον Γαβριήλ και την οικογένειά του.
Ακολούθησαν γνωστοί, φίλοι… ακόμη και άγνωστοι κλήθηκαν στην αστυνομία να καταθέσουν. Πάντα στο ίδιο μοτίβο. Αλλά καμία από τις ανακριτικές αρχές και τις μυστικές υπηρεσίες που στο μεταξύ είχαν πάρει το νήμα των ερευνών για όλα τα θύματα των «περίεργων» δολοφονιών, δεν αναρωτήθηκε. εάν η δολοφονία του Θεόδωρου Βουλγαρίδη θα μπορούσε να είχε άλλα κίνητρα, ρατσιστικά, από ακροδεξιούς δράστες.
«Μπορείτε να φανταστείτε ότι κάνανε ερωτήσεις και ενοχλούσανε ανθρώπους, Έλληνες, που δεν είχαν καμία σχέση με μας» θυμάται ο Γαβριήλ. «Μπορείτε να φανταστείτε ότι ήταν δύσκολη φάση. Όταν πας και ρωτάς τώρα ανθρώπους, Έλληνες, που είναι στο περιβάλλον σου, πώς είναι η οικογένεια και τί οικογένεια ήταν, μπορείτε να φανταστείτε... Μετά δεν υπάρχει επικοινωνία με το περιβάλλον εδώ, είσαι εγκλωβισμένος, είσαι αποκομμένος από τα πάντα. Όταν δεν θέλει να έχει με σένα κανένας παρτίδες είναι δύσκολο. 37 χρόνια ζούσαμε εδώ, το πιο δύσκολο, γι αυτό και φύγαμε και το 2009, και γυρίσαμε στην πατρίδα».
Το δικαστήριο κράτησε πέντε χρόνια και η επικεφαλής της ακροδεξιάς οργάνωσης Zschäpe καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, με ιδιαίτερη βαρύτητα. Η απόφαση καθαρογράφηκε πριν λίγες εβδομάδες και αναμένεται έφεση. Παράλληλα, το δικαστήριο είχε επιβάλλει μικρότερες ποινές φυλάκισης σε τέσσερις συγκατηγορούμενούς της.κοινώνεται η αναθεώρηση.
Δύο από τους πιο στενούς συνεργάτες της στο δίκτυο NSU, ο Ούβε Μπόντλος και ο Ούβε Μπένχαρντ, με τους οποίους η αινιγματική Τσέπε διατηρούσε και προσωπική σχέση, αυτοκτόνησαν το 2011, πιθανώς για να μην συλληφθούν από την αστυνομία. Στη συνέχεια η Τσέπε έβαλε φωτιά στο διαμέρισμά τους, κάτι που αξιολογείται ως προσπάθεια να καταστρέψει αποδεικτικά στοιχεία. Μέχρι στιγμής δεν έχει απαντηθεί το ερώτημα τι επιθυμούσε να αποκρύψει. Ανοιχτά ερωτήματα παραμένουν και για τον ρόλο πιθανών συνεργατών του ακροδεξιού δικτύου, αλλά και για την αρχική καθυστέρηση των αστυνομικών αρχών να ρίξουν φως στην υπόθεση NSU.
PRESSEMITTEILUNG:
Gedenktag Theodoros Boulgarides / Installation:
Ich bin: Theodoros Boulgarides
Montag, 15. Juni 2020 ab 18 Uhr (siehe Ablauf)
„Ich bin: Theodoros Boulgarides“ heißt die Installation von Wolfgang Gebhard, die ab dem 15. Juni in der Evangelischen Auferstehungskirche, Gollierstraße 55, zu sehen ist. Der Kommunikationsdesigner und Künstler zeigt hier eine Reihe von Photos von mindestens 1.000 Münchner*innen, die in dieser beeindruckenden Weise an den Mord, begangen vom NSU, an Theodoros Boulgarides am 15. Juni 2005 in seinem Laden an der Trappentreustraße 4 im Westend erinnern. Die Bevölkerung vom Westend (Schwanthalerhöhe) ehrt dadurch das Opfer und weist damit auf das Versprechen hin, dass dies „Nie wieder!“ passieren darf. Zuvor um 18 Uhr wird am Ort des Mordes ein Kranz im Namen der Bürger*innen Westends, vertreten durch den Bezirksausschuss 8 und dem Arbeitskreis „Westend hat ein Gesicht“ niedergelegt. Frau Sibylle Stöhr, BA 8 Vorsitzende und Stadträtin, sagt dazu: „Wir dürfen den rechten Terror nie unterschätzen. Rassismus, Antisemitismus und Ausländerfeindlichkeit bleiben immer die Basis von solchen Verbrechen. Im unseren Stadtteil werden wir wachsam bleiben und solche Entwicklungen nicht dulden. Und das möchten wir mit dem Gedenktag unterstreichen“.
Ab 19 Uhr verlagert sich der Ort des Gedenktages in die Auferstehungskirche. Mit einem orthodoxen Totengebet, der Vorstellung des Trauertanzes von Helga Seewann und der Uraufführung von zwei dafür geschriebenen Lieder, im Andenken an Theodoros Boulgarides, von Manuela Serafim und abschließend mit einem Friedensgebet unter Beteiligung aller christlichen Konfessionen, des Rabbiners Steven Langas und des Imams Benjamin Idriz setzt sich die Veranstaltung fort. Erzpriester Apostolos Malamoussis, der die Familie Gabriel Boulgarides in all den Jahren ihres Leidens begleitete – wir dürfen nicht das Gerede von den „Döner-Morden“ vergessen – spricht über die Erfahrungen der Familien Boulgarides und Kilic, deren Angehörigen Opfer des NSU in München waren. „Gerechtigkeit und Demokratie haben bei jedem von uns einen Namen, unseren jeweiligen Namen. Ein Mord ist somit auch als Liquidierung unseres demokratischen Gemeinwesens und des Empfindens für Gerechtigkeit zu verstehen. Und das dürfen wir nicht akzeptieren“, fügt er hinzu.
Selbstverständlich bildet die Installation von Wolfgang Gebhard das Kernstück dieses Gedenktages. Gebhard meint dazu: „Es ist für mich eine wohltuende Überraschung gewesen, wie alle angefragten
Personen auf meinen Vorschlag reagierten, mir ihr Bild zur Verfügung zu stellen. Ihre Anteilnahme ist zugleich eine Identifizierung mit dem Opfer, der ja ein ganz gewöhnlicher Mensch war, der
niemandem etwas angetan hat. Durch die Bilder und die Installation ist jeder angesprochen, denn jeder ist dieser Gefahr ausgesetzt. Das Gesicht des Einzelnen wird somit das Gesicht von uns allen
und prägt die kollektive Erfahrung einer Gesellschaft. Denn jeder ist zuletzt angesprochen sich gegen den Terror einzusetzen.“
Die Veranstaltung wird live in den Gemeindesaal übertragen und ist per Zoom-Link kurz zuvor
im Internet auf den Seiten www.auferstehungskirche.de und www.westendstudios.de
aufrufbar. Coronabedingt ist die Besucherzahl beschränkt.
Die Installation ist täglich ab 10 bis 19 Uhr in der Auferstehungskirche vom 16 Juni bis 15. August 2020 zu sehen.
In der Reihe „Reden über …“ wird montags, 19 Uhr, das Trauertanzvideo zu sehen sein. Mit den beteiligten Künstler*innen und Gäste kann das Video
und die Installation „Ich bin: Theodoros Boulgarides“ betrachtet werden. Ein Austausch über Integration, Teilhabe, Erinnerungskultur
und Gedenken soll damit angeregt werden. Es gibt Platz (Stift und Papier), seine Gedanken zu formulieren …
Die Künstler*innen und Gäste sind: die Liedermacherin und interkulturelle Theaterpädagogin Manuela Serafim, die Choreografin und Trauertänzerin Helga Seewann, der Kommunikationsdesigner und Künstler Wolfgang Gebhard, der Pastoralreferent Dr. Ulrich Schäfert (St. Paul), Pfarrer Bernd Berger (Evangelische Auferstehungskirche) und die beiden Schauspieler und Performer Jürgen Wegscheider und Burchard Dabinnus.Die Veranstaltungen sollte der Auftakt für die „6. Kunst- und Kulturetage Westend“ sein. Leider kann das Programm auf Grund der Corona-Pandemie nicht stattfinden.
Weitere Informationen erhalten Sie bei:
Costas Gianacacos, Evangelisches Migrationszentrum im Griechischen Haus, Bergmannstraße 46, 80339 München, Telefon: 089 – 50 80 88 11 oder 0163-643 31 99 sowie unter constantinos.gianacacos@elkb.de
