Δεν θα ξεχάσω (αναφέρει στις ιστορίες του από τη Μύκονο) " Όταν προσπαθούσα να φέρω έναν πελεκάνο από τον ζωολογικό κήπο του Μονάχου στη Μύκονο. Ο περίφημος πελεκάνος του νησιού ένιωθε μόνος για πολύ καιρό. Ως επίτιμος δημότης Μυκόνου, ένιωσα ότι ήταν ευθύνη μου να του βρω καλή παρέα. Ο νέος πελεκάνος έγινε ευπρόσδεκτος με χαρά από ολόκληρο το Δήμο και ακολούθησε γιορτή μπροστά από τη δημαρχείο"

Σημαντικό ρόλο στην προσπάθεια τότε είχε και ο διευθυντής του τοπικού, γραφείου της Ολυμπιακής στο Μόναχο  Χρύσανθος Μοσχοβίδης ο οποίος οργάνωσε το ταξίδι του Πελεκάνου. Ο Christian Ude, επίτιμος Δημότης μετά από πρόταση της Ελληνικής Κοινότητας Μονάχου, έκανε τη δωρεά στο νησί αφού προηγούμενα είχε πληρώσει στο ζωολογικό κήπο Hellabrunn.

Η αναχώρηση του "Christian" (έδωσε το ονομά του στον Πελεκάνο) έγινε με τις απαραίτητες τιμές τόσο στην απογείωσή του από το αεροδρόμιο του Μονάχου όσο και στην άφιξη στη Μύκονο.

Μάλιστα ο π. Απόστολος Μαλαμούσης "Όταν πληροφορήθηκε τα περί της αναχώρησης του πελεκάνου από τον Ζωολογικό Κήπο Μονάχου, πρότεινε στον κ. Ude να διαβάσει μια ευχή για το ταξίδι του στη Μύκονο.
 
Ο π. Απόστολος αναφέρει ότι "ο κ. Ude ενθουσιάστηκε με την ιδέα αυτή και κανόνισε με τη διεύθυνση του Ζωολογικού Κήπου να προβεί στις απαραίτητες προετοιμασίες για την ορθόδοξη τελετή.
 
Πράγματι τέλεσα την προβλεπόμενη ορθόδοξη τελετή, παρουσία του Αρχιδημάρχου κ. Christian Ude, του διευθυντή του Ζωολογικού Κήπου και του διευθυντή της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ στο Μόναχο κ. Χρυσάνθου Μοσχοβίδη, τον οποίο και παρεκάλεσα να αναλάβει το ρόλο του ψάλτη, κάτι που το έκανε με επιτυχία. Ο διευθυντής του Ζωολογικού Κήπου κρατούσε την ώρα της ακολουθίας το ράμφος του πελεκάνου με τα χέρια του κλειστό, για το λόγο ότι ο πελεκάνος, ίσως επηρρεασμένος από την ορθόδοξη ψαλμωδία, χρησιμοποιούσε στο έπακρο τις φωνητικές του δυνατότητες. Αμέσως μετά την ακολουθία ταξίδευσε ο πελεκάνος για τη Μύκονο".

Βέβαια η ιστορία των πελεκάνων  στο νησί ξεκινάει πολύ νωρίτερα με τον "Πέτρο"  (περ. 1952 - 2 Δεκεμβρίου 1985) όταν στις 16 Οκτωβρίου του 1955 ένας ντόπιος ψαράς o Καπετάν Αντώνης Χαριτόπουλος τον μάζεψε από τη θάλασσα εξαντλημένο και ετοιμοθάνατο. Ήταν η πρώτη φορά που οι κάτοικοι του νησιού έβλεπαν ένα τέτοιο πλάσμα. Το τεράστιο πουλί προφανώς είχε χάσει το δρόμο του κατά τη μετανάστευσή του.

Τον υιοθέτησε ο ψαράς Θοδωρής Κυραντώνης ο οποίος και τον ονόμασε Πέτρο προς τιμήν του καπετάνιου Πέτρου Δρακόπουλου που είχε χαθεί στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Του προσέφερε περίθαλψη και αφού είχε πια αναρρώσει ο πελεκάνος έμεινε και σταδιακά έγινε μόνιμος κάτοικος του νησιού.

Η Τζάκι Κένεντι, όταν πήγε στο νησί το 1963, εντυπωσιάστηκε από τον Πέτρο, γι’ αυτό και όταν γύρισε στην πατρίδα της, έστειλε ένα ζευγάρι πελεκάνων, τον Αλφόνσο και την Ωμέγα, από την Λουιζιάνα, για να κάνουν παρέα στον Πέτρο.

Στις 2 Δεκεμβρίου του 1985 το πτηνό πέθανε. Συγκεκριμένα χτυπήθηκε από αυτοκίνητο το Νοέμβριο του 1985 ημέρα Παρασκευή που τον παρέσυρε κατά λάθος και μεταφέρθηκε αεροπορικώς και βαριά τραυματισμένος στη Θεσσαλονίκη όπου πέθανε. To πτηνό είχε χωθεί κάτω από τις ρόδες του αυτοκινήτου και ο οδηγός του έβαλε μπρος χωρίς να το αντιληφθεί. Σύμφωνα με το πιστοποιητικό θανάτου του πτηνού, το πουλί ήταν ηλικίας περίπου 33 ετών. Το πτώμα του πελεκάνου ταριχεύτηκε στη Θεσσαλονίκη έπειτα από παραγγελία του Δήμου Μυκόνου. Σήμερα υπάρχουν τρεις πελεκάνοι που ζουν στο νησί της Μυκόνου. Ένας από αυτούς ονομάζεται και αυτός Πέτρος

 Από την ιστορία του όπως την περιγράφει η Ελένη Βλάχου στο βιβλίο της «Στιγμιότυπα»