24.01.2020

Στην δεκαετία του 1990 υπήρξα πρόεδρος της ΕΚΜ και - με αυτή την ιδιότητα -ιδρυτής του Ιδρύματος Παλλάδιο, και κατόπιν και πρόεδρος του Ιδρύματος αυτού. Εδώ και 8 έτη μετοίκησα στις ΗΠΑ, όπου και έκτατε ζω.

Λόγω της αποστάσεως δεν μπόρεσα να παρακολουθήσω τις εξελίξεις γύρω από την Ελληνική Κοινότητα Μονάχου και τα ελληνικά ζητήματα στο Μονάχο. Βεβαία, με μεγάλη θλίψη έμαθα ότι το οικόπεδο που αγοράστηκε τότε για την ανοικοδόμηση ελληνικού σχολείου επεστράφη στον Δήμο του Μονάχου.

Πέρα όμως από τις προφανώς δυσάρεστες και δύσκολες συγκυρίες που αντιμετωπίζει ο ελληνισμός στο Μόναχο, η γνώμη μου είναι ότι μπορεί και πρέπει να διεκδικήσει και εδραιώσει διακριτό πολιτικό και πολιτισμικό ρόλο τόσο σε σχέση με την Ελλάδα όσο και με την Βαυαρία/Γερμανία. 

Το πόσο κοντά στην εκπλήρωση των πλέον τολμηρών συλλογικών μας επιδιώξεων φτάσαμε, ας γίνει ένας οδηγός για το μέλλον (ναι, τα πάντα γίνονται, αν ενωθούμε) και όχι μια ακόμη συλλογική παραίτηση. Ειδάλλως, θα μιλάνε στο όνομα του ελληνισμού πρόσωπα χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση, και χωρίς να είναι βέβαιο ότι στόχος τους είναι πάντοτε το συλλογικό συμφέρον του ελληνισμού.

Δρ Κωνσταντίνος Καραχαλιος

Managing Director IEEE Standards Association

Member of the Management Council of IEEE

Princeton, NJ, USA

H φωτογραφία είναι από τα εγκαίνια των γραφείων της Κοινότητας στην Bayerstr 89 το 1994

Σημείωση Δορυφόρου: Ο Διάλογος που ξεκίνησε στις 7 Ιανουαρίου θα ολοκληρωθεί στις 9 Φεβρουαρίου ημέρα που κλείνει και η πλατφόρμα του ερωτηματολογίου.

Από την μεθεπόμενη εβδομάδα είμαστε στη διάθεση να δημοσιεύσουμε απόψεις όσων επιθυμούν να εκφραστούν δημόσια